Τις θέσεις της, μας στέλνει η Ένωση Ξενοδόχων Μαγνησίας, σχετικά με το νέο τουριστικό νομοσχέδιο.
Παραθέτουμε λοιπόν εδώ ολόκληση την επιστολή της Ένωσης:
Επιτέλους έρχεται ένα νομοσχέδιο για τον Τουρισμό που βάζει τα θεμέλια για κάποιες σημαντικές αλλαγές με στόχευση
να αλλάξει στο σημερινό απαράδεκτο καθεστώς της τουριστικής διοικητικής δομής στη χώρας μας και όχι μόνο.
Το τελικό περιεχόμενο του νομοσχεδίου θα είναι το στοίχημα φορέων και της διοίκησης αν πραγματικά επιθυμούν τον τουρισμό να παίξει κυρίαρχο ρόλο για το επόμενο χρονικό διάστημα βγάζοντας τον , από το πολύχρονο τέλμα των τελευταίων δεκατιών.
Κανένα πισωγύρισμα ,νέες μέθοδοι διοίκησης και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης ,πάταξη της γραφειοκρατίας και ένα υπουργείο Τουρισμού με αρμοδιότητες και ουσιαστικές εξουσίες για να κινήσει την μηχανή της ανάπτυξης στο τουρισμό θα πρέπει να είναι τα βασικά του στοιχεία.
Είναι καταγεγραμμένο στην τουριστική οικογένεια και στους συνδικαλιστικούς φορείς ότι οι οποιαδήποτε αλλαγές στην διοικητική εικόνα του τουρισμού δεν μπορεί να γίνουν με αναχρονιστικά εργαλεία που έχουν θεσπισθεί πριν 50 χρόνια.
Η Ένωση Ξενοδόχων ακολουθώντας την τακτική της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, προσεγγίσαμε άρθρο προς άρθρο τα δεδομένα με το πρίσμα της εφαρμογής του αφ ενός στην περιοχής μας αλλά και ευρύτερα της χώρας μας.
Το διαβάσαμε προσεκτικά .
Ένα πρώτο συμπέρασμα για το νομοσχέδιο, είναι ότι κάθε άρθρο βγάζει είδηση θετική η αρνητική, όχι τόσο σε μείζονα κλίμακα και οριζόντιες διατάξεις, αλλά σε πολυάριθμες μεμονωμένες παρεμβάσεις, που είτε βελτιώνουν ή συμπληρώνουν υφιστάμενα πλαίσια, είτε εισάγουν νέες ρυθμίσεις.
Υπάρχουν ζητήματα που δημιουργούν θετικές προϋποθέσεις για το μέλλον του τουρισμού αλλά υπάρχουν και παρεμβάσεις που μας επιστρέφουν αρνητικά πίσω και δεν δίνουν λύσεις σε χρονίζοντα προβλήματα της πολυφωνίας της προβολή , των διάσπαρτων αρμοδιοτήτων , της παραξενοδοχίας, της γραφειοκρατίας θέματα δηλαδή που θέλουν ενδελεχή προσέγγιση προκειμένου μετά την διαβούλευση να δημιουργηθεί ένας νόμος αναπτυξιακό εργαλείο και όχι ένας ακόμα Νόμος.
Αδιαμφισβήτητα το συγκεκριμένο νομοθέτημα δείχνει ότι προηγήθηκε συστηματική προετοιμασία επί σειράς νόμων, διατάξεων και πλαισίων σε πολλούς τομείς και κλάδους του τουρισμού και επιχειρεί να διευθετήσει κενά και εκκρεμότητες ετών.
Ο Έμπειρος στη γνώση των προβλημάτων του τουρισμού Γενικός Γραμματέας Τουρισμού Τάσος Λιάσκος , με μακρά θητεία στον τομέα του Τουρισμού, την περίοδο 2004-2006
Υφυπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης στην Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή πρέπει να έχει συμβάλει τα μέγιστα στην προετοιμασία του και θεωρούμε ότι με την θετική βούληση της υπουργού κας Όλγας Κεφαλογιάννη θα διορθώσει και ορισμένα άρθρα που έχουν πισωγυρίσματα στην τελική μορφή του.
Ειδικά για τον ΕΟΤ, όπου ήδη έχουν προκληθεί αντιδράσεις, αυτό που αισθανόμαστε στην παρούσα φάση την ανάγκη να επισημάνουμε είναι ότι αυτό που χρειάζεται τώρα, δεν είναι φωνές και κραυγές, αλλά επιχειρήματα, συντονισμός κινήσεων, επιμονή και πειθώ.
Η εικόνα που έχουμε εμείς αυτήν τη στιγμή, είναι ότι οι διατάξεις που αφορούν στην μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από τον Οργανισμό στο Υπουργείο, δεν είναι οριστικές.
Αυτό, άλλωστε, σημαίνει “διαβούλευση” και το ότι το νομοσχέδιο αυτό βγήκε πρώτα σε διαβούλευση, είναι μία σημαντική εξέλιξη.
Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί, είναι ότι τους τελευταίους μήνες, δόθηκαν σφοδρές μάχες, ακόμα και σε ανώτατο πολιτικό και κομματικό επίπεδο για τον ΕΟΤ και την τύχη του, από ανθρώπους που υπερασπίστηκαν τον Οργανισμό, παρά το δυσμενέστατο και απαξιωτικό κλίμα που έχει εμποτίσει σχεδόν ολοκληρωτικά το πολιτικό και κομματικό μας σύστημα, αλλά και μέρος της υψηλόβαθμης Δημόσιας Διοίκησης.
Τα περί κατάργησης και καρατόμησης του ΕΟΤ, όπως συμβαίνει με εκατοντάδες άλλους δημόσιους φορείς και οργανισμούς, δεν ήταν σενάρια . Ήταν συγκεκριμένες εισηγήσεις και μάλιστα είχαν περάσει ως έγγραφα στη δημοσιονομική “ατζέντα” και έφθαναν σε γραφεία κέντρων λήψης αποφάσεων.
Το σενάριο αναδιοργάνωσης του σχήματος Υπουργείου Τουρισμού και ΕΟΤ που προτείνει το νομοσχέδιο είναι το ηπιότερο όλων όσα είχαμε ακούσει ή διαβάσει στα διάφορα σχέδια που κυκλοφορούσαν, η οποία, πιστεύουμε, με νέα προσπάθεια και συντονισμένες κινήσεις, με τεκμηριωμένες αντιπροτάσεις από όλες τις πλευρές με ρεαλιστικά επιχειρήματα, μπορεί να καταλήξει σε θετική προσέγγιση του νέου νομοθετήματος.
Η Ένωση Ξενοδόχων Μαγνησίας καταθέτει τις δικές τις παρατηρήσεις επί των άρθρων του προς διαβούλευση Νομοσχεδίου θεωρώντας ότι οι εμπλεκόμενοι στην προετοιμασία του να επιδιώξουν , με το σχέδιο νόμου τον εξορθολογισμό και την ποιοτική αναβάθμιση των υπηρεσιών του Υπουργείου Τουρισμού και των εποπτευόμενων από αυτό φορέων με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, την διευκόλυνση των επενδύσεων και της επιχειρηματικότητας στον τουρισμό, την εξοικονόμηση πόρων και την ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων την χώρας μας στον τομέα αυτό.
Οι χρόνιες αγκυλώσεις που επέβαλλαν οι μέχρι σήμερα αναχρονιστικοί νόμοι και η πληθώρα νομοθετικών διατάξεων που εμπόδιζαν την τουριστική οικονομία να προσαρμοστεί στα σύγχρονα δεδομένα της παγκόσμιας τουριστικής αγοράς προκειμένου αυτή να καταστεί ανταγωνιστική στο διεθνές περιβάλλον θα πρέπει σύντομα να γίνουν παρελθόν αν θεωρούμε ότι θέλουμε να από κοινού να κάνουμε την επανεκκίνηση της τουριστικής προοπτικής στην χώρα μας.
Παρατηρήσεις στο σχέδιο νόμου:
«Αναδιάρθρωση Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, μείωση διοικητικών βαρών, απλούστευση διαδικασιών για την ενίσχυση της τουριστικής επιχειρηματικότητας και λοιπές διατάξεις.»
Άρθρο 1
Παράγραφο γ. Οι αρμοδιότητες του Τμήματος Χωροταξίας και Περιβάλλοντος και του Τμήματος Τεχνικών Υπηρεσιών της Διεύθυνσης Τουριστικών Εγκαταστάσεων του Ε.Ο.Τ. μεταφέρονται στο Υπουργείο Τουρισμού. Εκ των αρμοδιοτήτων του Τμήματος Σχεδιασμού μόνο αυτές που αφορούν στις ειδικές τουριστικές υποδομές μεταφέρονται στο Υπουργείο Τουρισμού.
Να γίνει Διευκρίνιση
Ιδιοκτησίας ΕΟΤ η όλων των εν γένει τουριστικών εγκαταστάσεων (ξενοδοχεία, βοηθητικά καταλύματα κ.λ.π) ;
Όλες οι αρμοδιότητες του Τμήματος Χωροταξίας και Περιβάλλοντος όπως έλεγχοι και αδειοδοτήσεις των παντός φύσεως τουριστικών καταλυμάτων
ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ
Ζητάμε όλες οι αρμοδιότητες που αφορούν τα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα να μεταφερθούν στο Υπουργείο Τουρισμού .
Άρθρο 8: Τροποποίηση της παραγράφου 13 του άρθρου 1 του ν. 3270/2004
Η άποψή μας είναι πως η αρμοδιότητα των προβλεπόμενων από τη περίπτωση α επιτροπών θα πρέπει να περιορίζεται σε συγκεκριμένα ζητήματα και να μην επεκτείνεται στο σύνολο των θεμάτων που σχετίζονται με τον τουρισμό. Προς τούτο προτείνουμε να τροποποιηθεί η συγκεκριμένη διάταξη ως εξής:
«Με κοινή απόφαση των Υπουργών Τουρισμού, Εσωτερικών και Δημοσίας Τάξης και Προστασίας Πολίτη συνίσταται μόνιμη Επιτροπή διαχείρισης κρίσεων και παρακολούθησης και συντονισμού θεμάτων Τουρισμού σχετιζόμενων με τον έλεγχο της παραβατικότητας και των παρανομιών, την καθαριότητα, την ευταξία και ευπρεπή εμφάνιση όλων των σημείων της κάθε περιφερειακής ενότητας της χώρας που σχετίζονται με τον Τουρισμό.
Στην επιτροπή προεδρεύει ο εκάστοτε αντιπεριφερειάρχης με μέλη του Δημάρχους της περιφερειακής ενότητας, τους Διευθυντές τοπικών και περιφερειακών δημοσίων υπηρεσιών και από ένα εκπρόσωπο από το τοπικό Επιμελητήριο και την ένωση ξενοδόχων. Η επιτροπή συνεδριάζει άπαξ του μηνός με συγκεκριμένη ημερήσια διάταξη, θα παρακολουθεί δε και θα ελέγχει θέματα παραβατικότητας και θα προτείνει τα κατάλληλα μέτρα για τον έλεγχο των παρανομιών, την καθαριότητα, την ευταξία και ευπρεπή εμφάνιση όλων των σημείων της περιφερειακής ενότητας που έχουν σχέση με τον τουρισμό. Ειδικότερα τεχνικά θέματα λειτουργίας της ανωτέρω επιτροπής ρυθμίζονται από την κοινή υπουργική απόφαση του προηγούμενου εδαφίου. Με απόφαση του Υπουργού Τουρισμού καθορίζονται οι δημόσιες υπηρεσίες των οποίων οι προϊστάμενοι Διεύθυνσης συμμετέχουν στην επιτροπή του άρθρου αυτού.
Άρθρο 11
Παράγραφο 4 α
Η μορφολογία του Πηλίου η ανάδειξη και αξιοποίηση περιβαλλοντικών, γεωλογικών, γεωμορφολογικών, αρχιτεκτονικών, ιστορικών, θρησκευτικών ή πολιτιστικών στοιχείων της περιοχής, απαιτεί την εξαίρεση του περιορισμού και να αναφερθει στην συγκεκριμμένη παραγράφου.
Άρθρο 12: Σύνθετα τουριστικά καταλύματα
Α. Παράγραφος 1.
Δεδομένου πως η ύπαρξη της ειδικής τουριστικής υποδομής συνιστά προϋπόθεση για την ανέγερση κατοικιών προς πώληση- μακροχρόνια εκμίσθωση θεωρούμε πως θα πρέπει οι σχετικές διατάξεις να είναι συγκεκριμένες και να μην επιδέχονται καταχρήσεων.
Ως εκ τούτου προτείνουμε την διαγραφή των κατωτέρω εδαφίων της προτεινόμενης ρύθμισης η διατύπωση των οποίων είναι κατά τη κρίση μας εξαιρετικά γενική και επιδέχεται πλείστων όσων ερμηνειών-παρερμηνειών.
«καθώς και εγκαταστάσεις και υποδομές ανάδειξης και αξιοποίησης περιβαλλοντικών, γεωλογικών, γεωμορφολογικών, αρχιτεκτονικών, ιστορικών, θρησκευτικών ή πολιτιστικών στοιχείων της περιοχής, οι οποίες βρίσκονται είτε στο γήπεδο εκμετάλλευσης του σύνθετου τουριστικού καταλύματος είτε και στην ευρύτερη περιοχή αυτού, εφόσον ενσωματώνονται λειτουργικώς στο σύνθετο τουριστικό κατάλυμα. Η ειδική τουριστική υποδομή ως μέρος σύνθετου τουριστικού καταλύματος είναι προαιρετική, εφόσον ποσοστό 15 % τουλάχιστον της συνολικής δόμησης του σύνθετου τουριστικού καταλύματος αποτελείται από τμήματα εγκαταλελειμμένων οικισμών ή κτίρια και εγκαταστάσεις της ευρύτερης περιοχής, που έχουν χαρακτηρισθεί μνημεία ή διατηρητέα, αποκαθίστανται με δαπάνες του ιδιοκτήτη του σύνθετου τουριστικού καταλύματος και ενσωματώνονται λειτουργικώς στο σύνθετο τουριστικό κατάλυμα.»
Μετά την ανωτέρω τροποποίηση η προτεινόμενη ρύθμιση θα έχει την εξής διατύπωση:
«Για την εφαρμογή του νόμου αυτού ως εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής νοούνται και οι κάτωθι εγκαταστάσεις ειδικών μορφών τουρισμού: μονάδες ιαματικής θεραπείας, κέντρα ιαματικού τουρισμού- θερμαλισμού, και κέντρα καταδυτικού τουρισμού.»
Β. Παράγραφος 3
Θεωρούμε πως στο προβλεπόμενο στην συγκεκριμένη ρύθμιση ποσοστό (70%) θα πρέπει να περιλαμβάνεται και ο αριθμός των πωλούμενων-μακροχρονίως εκμισθούμενων τουριστικών κατοικιών.
Άρθρο 13: Ξενοδοχεία συνιδιοκτησίας
Α. Με δεδομένο πως δεν πρόκειται κατά κυριολεξία για ξενοδοχεία συνιδιοκτησίας αφού τα διαμερίσματα – κατοικίες του ξενοδοχειακού καταλύματος, σύμφωνα τουλάχιστον με την προτεινόμενη ρύθμιση, δεν μεταβιβάζονται σε τρίτους, αλλά απλώς εκμισθώνονται δεν μπορούμε να κατανοήσουμε για ποιο λόγο χρησιμοποιείται ο συγκεκριμένος ορισμός (ξενοδοχεία συνιδιοκτησίας).
Β. Παράγραφος 1
Θα πρέπει η ελάχιστη διάρκεια της μίσθωσης να είναι τουλάχιστον ίση με το χρονικό διάστημα που ο ιδιώτης θα υποχρεούται να παραχωρεί το μίσθιο (δωμάτιο, κατοικία) στον επιχειρηματία. Στην προτεινόμενη ρύθμιση ως ελάχιστη διάρκεια μίσθωσης προβλέπονται τα 10 έτη και ως ελάχιστη διάρκεια παραχώρησης του διαμερίσματος-κατοικίας από τον ιδιώτη στον επιχειρηματία τα 20 έτη, πράγμα αντιφατικό.
Γ. Παράγραφος 2β
Θα πρέπει στο καθοριζόμενο ποσοστό (50%) να περιλαμβάνεται όχι μόνο ο αριθμός των μακροχρονίως εκμισθούμενων κατοικιών, αλλά και των κατοικιών προς πώληση.
Προτείνουμε, λοιπόν, την εξής διατύπωση:
«β. Τα εκμισθούμενα μακροχρονίως τμήματα των ξενοδοχείων συνιδιοκτησίας δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν το 50% του συνολικώς πραγματοποιούμενου συντελεστή δόμησης. Ειδικώς, επί σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, το ποσοστό των κατά τα ανωτέρω εκμισθούμενων μακροχρονίως τμημάτων του ξενοδοχείου συνιδιοκτησίας και το ποσοστό των κατά το άρθρο 8 παράγραφος 2 του ν. 4002/2011 εκμισθούμενων μακροχρονίως και πωλούμενων τουριστικών επιπλωμένων κατοικιών δεν μπορεί να υπερβαίνει αθροιστικά το 50% της συνολικής επιφανείας του σύνθετου τουριστικού καταλύματος.»
Δ. Παράγραφος 2γ
Δεδομένου πως η παράγραφος 2 αφορά τα ξενοδοχεία συνιδιοκτησίας και στην περίπτωση γ γίνεται λόγος και για «μεταβίβαση» τμημάτων προτείνουμε προς αποφυγή παρερμηνειών την εξής διατύπωση:
«γ. Η επενδυτική δαπάνη των προς μακροχρόνια μίσθωση τμημάτων των ξενοδοχείων συνιδιοκτησίας, καθώς και των προς μακροχρόνια μίσθωση ή πώληση τουριστικών κατοικιών των σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων δεν μπορεί να υπάγεται στα κίνητρα της αναπτυξιακής νομοθεσίας.»
Προτείνουμε επίσης Να επεκταθεί η ρύθμιση σε όλους τους τύπους των κυριών ξενοδοχειακών καταλυμάτων και όχι μόνο με την μορφή ανεξάρτητων διαμερισμάτων η κατοικιών.
Άρθρο 14: Τουριστικές επαύλεις
Είναι προφανή τα τεράστια ζητήματα αθέμιτου ανταγωνισμού, σε βάρος των νομίμως λειτουργούντων τουριστικών καταλυμάτων, που προκύπτουν από τη συγκεκριμένη διάταξη. Η διάταξη, όχι μόνο δε θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση του προβλήματος, εξαιτίας του οποίου θέλουμε να πιστεύουμε ότι προβλέπεται, την πάταξη δηλαδή της «παραξενοδοχίας», αλλά θα οδηγήσει μια σειρά μικρών ξενοδοχείων και βοηθητικών καταλυμάτων της χώρας στην επιλογή της κατάθεσης των σημάτων λειτουργίας τους και στην επιλογή της ανέξοδης, απλής και χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο και προδιαγραφή λειτουργίας τους ως «τουριστικές επαύλεις». Η ποιότητα του προϊόντος θα πέσει κατακόρυφα, το πρόβλημα της «οικονομικής παρανομίας» και της απόκρυψης φορολογητέας ύλης θα οξυνθεί και ο ανταγωνισμός θα υποστεί για μια ακόμη φορά βάναυση στρέβλωση. Παρότι επιχειρήσαμε να βρούμε τρόπους βελτίωσης ή διόρθωσης της συγκεκριμένης διάταξης, θεωρούμε ότι αυτό είναι ανέφικτο και για το λόγο αυτό κρίνουμε ότι επιβάλλεται η πλήρης απόσυρσή της. Η Μαγνησία είναι μία από τις πολλές περιοχές που δέχονται τον αθέμιτο ανταγωνισμό και μάλιστα από πολίτες της ευρωπαϊκής ένωσης που έχουν βρει το καταφύγιο τους στην μην ελεγχόμενη δραστηριότητα της παράνομης εκμετάλλευσης των ιδιόκτητων εξοχικών επαύλεων.
Άρθρο 20
Παράγραφο 4 α
Να μην απαιτείται απόφαση υπουργού περιβάλλοντος αλλά έκδοση σχετικής αδείας από τις οικείες πολεοδομικές υπηρεσίες των ΟΤΑ αποφεύγοντας γραφειοκρατική και χρονοβόρα διαδικασία
Άρθρο 30 Παραχώρηση χρήσης αιγιαλού σε ξενοδοχειακά καταλύματα
Η ρύθμιση μας βρίσκει σύμφωνους, με τις εξής όμως επισημάνσεις:
Α. Με την προτεινόμενη διατύπωση (και δεδομένου πως αντικαθίσταται ολόκληρη η παράγραφος 4 και όχι μόνο το 3ο εδάφιο αυτής) μπορεί να προκύψουν αμφιβολίες-παρερμηνείες αναφορικά με το κατά πόσον εξακολουθεί να ισχύει η προβλεπόμενη στο εδάφιο 1 της ανωτέρω παραγράφου (η οποία σύμφωνα με την προτεινόμενη ρύθμιση καταργείται) δυνατότητα απευθείας παραχώρησης της απλής χρήσης του αιγιαλού στις όμορες επιχειρήσεις χωρίς δημοπρασία και
Β. Δεδομένου πως οι τιμές που δηλώνονται στο ΞΕΕ είναι αυξομειούμενες ανάλογα με την περίοδο (high και low season) θα πρέπει να ορίζεται ρητά πως η αναφορά γίνεται στη μέση τιμή δίκλινου δωματίου.
Προτείνουμε, λοιπόν, της εξής διατύπωση.
«4. Είναι δυνατή η παραχώρηση με τη διαδικασία και τους όρους που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1, χωρίς δημοπρασία, της απλής χρήσης αιγιαλού για ένα χρόνο σε αυτούς που έχουν όμορες ξενοδοχειακές εν γένει επιχειρήσεις, κάμπινγκ ή κέντρα αναψυχής, για τους σκοπούς που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο της προηγούμενης παραγράφου προς εξυπηρέτηση του κοινού. Το αντάλλαγμα, το οποίο δύναται να αναπροσαρμόζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών για την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας πλην Τ.Δ.Κ. σε όμορα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα και καταβάλλεται στο Δημόσιο, υπολογίζεται από τον πολλαπλασιασμό του ενός ογδόου (1/8) της μέσης τιμής δίκλινου δωματίου μετά λουτρού, χωρίς λοιπές επιβαρύνσεις, όπως η τιμή αυτή δηλώνεται στο Ξ.Ε.Ε. για κάθε ξενοδοχειακή επιχείρηση επί τον αριθμό των κλινών.»
ΠΡΟΣΟΧΗ
Δεν προσεγγίζεται στο άρθρο αυτό η νομοθεσία αλλά και οι διατάξεις που αφορούν τις χωρίς κανένα έλεγχο των τιμών που μισθώνονται οι υπόλοιπες παραλίες από την τοπική αυτοδιοίκηση και που είναι στην διάθεση των πολιτών και των επισκεπτών. Η τακτική αυτή εχει οδηγήσει στα υπερβολικά μισθώματα της χρήσης αιγιαλου σε ιδιώτες που οδηγούν με την σειρά τους σε υπερβολικές τιμές χρήσης των υπηρεσιών από χρήστες στην παραλία.
Εδώ κατά την γνώμη μας πρέπει να ληφθεί μέριμνα κάλυψης στο νομοσχέδιο και η περίπτωση των εκμισθωμένων παραλιών από τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης με καθορισμό την αντοποδοτικότητα των πόρων ενώ η διάρκεια να είναι 5 ετής
Άρθρο 32
Α. Στο πλαίσιο και της προσπάθειας διαμόρφωσης ενός φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος και ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας θεωρούμε πως θα πρέπει να προβλεφθεί και η υποχρέωση της αρμόδιας Π.Υ.Τ. να ενημερώνει τον επιχειρηματία για την επικείμενη λήξη των επί μέρους δικαιολογητικών βάσει των οποίων εκδόθηκε το Ε.Σ.Λ..
Σχετικά προτείνουμε την ακόλουθη διατύπωση:
«Στην παράγραφο 2 του άρθρου 152 του Ν.4070/2012 προστίθενται μετά το 2ο εδάφιο 3ο και 4ο εδάφια που έχουν ως εξής: Η αρμόδια Π.Υ.Τ. υποχρεούται να ενημερώνει εγγράφως τον επιχειρηματία 30 ημέρες πριν τη λήξη της ισχύος του κάθε δικαιολογητικού. Τυχόν παράλειψη τήρησης από την Π.Υ.Τ. της ανωτέρω υποχρεώσεως έχει ως αποτέλεσμα την ισόχρονη παράταση της προθεσμίας υποβολής του αντίστοιχου δικαιολογητικού, η προθεσμία υποβολής του οποίου σε καμία περίπτωση δεν λήγει πριν την πάροδο 30 ημερών από τη λήψη της ανωτέρω έγγραφης ειδοποίησής.»
Β. Παράγραφος 1α.
Όμοια πρόβλεψη θα πρέπει να υπάρχει και για τις λοιπές τουριστικές εγκαταστάσεις.
Παράγραφος 1 β
Να μην απαιτείτε έκδοση βεβαίωσης καλής λειτουργίας του αποχετευτικού συστήματος από την Διεύθυνση Υγείας αλλά να παραμείνει το ισχύον καθεστώς που δίδει την δυνατότητα έκδοσης της σχετικής δήλωσης βεβαίωσης από ιδιώτη μηχανικό.
Γ. Παράγραφος 2
Σε περίπτωση αλλαγής στο φυσικό ή νομικό πρόσωπο που εκμεταλλεύεται το τουριστικό κατάλυμα δεν θα πρέπει να καταβάλλεται το αυτό παράβολο που προβλέπεται για τη χορήγηση του ειδικού σήματος, αλλά είτε δεν θα πρέπει να καταβάλλεται το οιοδήποτε παράβολο ή έστω θα πρέπει να καταβάλλεται ένα ελάχιστο ποσό κοινό για όλα τα καταλύματα ανεξαρτήτως κατηγορίας.
Δ. Παράγραφος θ
Να απαλλάσσονται έγκρισης περιβαλλοντολογικών όρων καταλύματα οποιαδήποτε μορφής έως 150 κλινών και ειδικότερα στα προϋπάρχοντα πριν το 1990
