Η Θάλεια είναι γέννημα θρέμμα της οδού Μ. Δεν μετακινείται, παρά μόνο για να πάει στο γραφείο του Βρασίδα Γκέκα και του Τέρη Χαμηλοθώρη, όπου εργάζεται.
Η Θάλεια ζει με την αδελφή της, την Ερατώ. Οι γείτονες τις ονομάζουν «Μούσες της διπλανής πόρτας». Οι γείτονες που γελούν, τσακώνονται, χορεύουν, θορυβούν. Ο μισός τρίτος όροφος δεν έχει ησυχία.
Ωστόσο, η Θάλεια κι η Ερατώ ζουν «στη σκοτεινή πλευρά του ορόφου». Κι ας μην ζει πια εκεί ο κύριος Κ…
Ένα απόσπασμα:
Η προσσελήνωση έγινε στο σαλόνι. Κάποιοι λένε πως δεν έγινε ποτέ και πως είναι ψέμα. Όμως, έγινε∙ και μάρτυρες υπάρχουν γι’ αυτό πολλοί.
Όχι όλοι πια, αλλά έχουν μείνει αρκετοί που το θυμούνται και, σίγουρα, η Πηνελόπη κι εγώ.
Τα γεγονότα ήταν τα εξής και μπορούμε να βάλουμε την υπογραφή μας:
«Η προσσελήνωση έγινε στον τρίτο και η προσγείωση στο ισόγειο. Υπογραφή: Θάλεια – Πηνελόπη».
Τι ήταν τελικά η προσσελήνωση;
Για τον στρατηγό, το φεγγάρι ήταν το πιο λαμπρό αστέρι.
Για τη γυναίκα του, ήταν πέτρες και χώμα – και ζωή δεν είχε.
Για τον Γιώργο και τη Γεωργία, ήταν το ξεκίνημα του νέου σπιτικού τους.
Για τα παιδιά, ήταν μια ξαφνική γιορτή τον Ιούλιο.
Για την Ερατώ, ήταν μια βασανιστική βραδιά ανάμεσα σε ανθρώπους.
Για μένα, το ταξίδι στο φεγγάρι ήταν πολύ μακριά για να με αφορά. Η προσσελήνωση στο σαλόνι, όμως, μου έμεινε αξέχαστη. Ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν σ’ ένα σπίτι γεμάτο ζωή!
