Αναγκαζόμαστε να επανέλθουμε στο θέμα των κακώς εννοούμενων συναρμοδιοτήτων των Υπουργείων, που εξακολουθούν να στραγγαλίζουν κάθε προσπάθεια του κλάδου των τουριστικών γραφείων να επιλύσει τα πολλά θέματα που ταλαιπωρούν επί χρόνια την καθημερινότητά του και εμποδίζουν το έργο του.
Και ρωτάμε για μία ακόμη φορά, γιατί τα Υπουργεία συνεχίζουν να παραμένουν με σταυρωμένα τα χέρια όσον αφορά την οριστική επίλυση των πολλών ζητημάτων που ταλαιπωρούν τον κλάδο του Ελληνικού οργανωμένου τουρισμού, μετά από τόσα χρόνια διαπραγματεύσεων και την παραδοχή από μέρους τους των περισσότερων από αυτά;
Αντί να δώσουν σταδιακά καίριες λύσεις, τα Υπουργεία προτιμούν να σπρώχνουν διαρκώς κάτω από το χαλί κάθε διεκδίκησή μας, μη συνειδητοποιώντας ότι, υποσκελίζοντας τη σημασία των ζητουμένων του κλάδου μας, οδηγούν, σε βάθος χρόνου, τον ελληνικό τουρισμό σε αδιέξοδα. Πόσο μάλλον όταν οι λύσεις που επιζητούμε προϋποθέτουν πολύ μικρές παρεμβάσεις στα σχετικά νομοθετήματα και δεν επιβαρύνουν την Πολιτεία με οικονομικό κόστος!
Γιατί τα Υπουργεία εξακολουθούν να απαξιώνουν συνειδητά και προσβλητικά τα κλαδικά θεσμικά αιτήματα ενός κλάδου με πολύ σημαντική συνεισφορά στο εθνικό ΑΕΠ, σαν να επρόκειτο για μη οντότητα;
Το γεγονός ότι δεν αναφερόμαστε σε συγκεκριμένα ονόματα Υπουργείων και Υπουργών, δεν σημαίνει ότι φοβόμαστε. Μπορούμε να το κάνουμε. Μπορεί να υποχρεωθούμε να το κάνουμε, αν η περιφρονητική αυτή αντιμετώπιση συνεχιστεί. Γιατί δεν μπορούμε να την υπομείνουμε άλλο…
Είτε είναι αρμόδιοι και μπορούν να επιλύσουν όποιο πρόβλημα προκύπτει ή θα πρέπει να το αναθέσουν σε κάποιον άλλον, που θα μπορέσει τελικά να το φέρει εις πέρας.
Όλα όσα έχουμε ζητήσει πρέπει να προχωρήσουν. Είναι αιτήματα δίκαια, για τα οποία δεν θα έπρεπε να έχει δεσμευτικό λόγο κανέναν άλλος, πέραν του Υπουργείου Τουρισμού. Είναι υποσχέσεις που έμειναν στα λόγια και θέματα για τα οποία εισπράττουμε τελευταία μόνο τη θρασύτητα της απάντησης: «Θα τα δούμε στην επόμενη Βουλή…»
