O άνθρωπος που έθεσε τις βάσεις του σύγχρονου ελληνικού τουρισμού
Του Κώστα Κατσιγιάννη (https://el-gr.facebook.com/kostas.katsigiannis.908) Διπλωμ. Πολιτικού Μηχανικού,
πρώην Γενικού Διευθυντή Ε.Ο.Τ.
Ο Ν. Λέκκας (1884-1947), νομικός με καταγωγή από τα Αραγόζαινα Αιγιαλείας, υπήρξε ο πρώτος διευθυντής της διεύθυνσης Ξένων και Εκθέσεων του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, που ιδρύθηκε το 1919 http://www.elia.org.gr/research-tools/hotels/introduction/greece/.
Ήταν ο άνθρωπος που έθεσε τις βάσεις του σύγχρονου ελληνικού τουρισμού.
Βαθύς γνώστης των τουριστικών θεμάτων, συνέγραψε πολλά κείμενα σχετικά με τον τουρισμό, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν η αναφορά του με τίτλο “Περιηγητισμός εν Ελλάδι” και το “Ξενοδοχία παρ’ Έλλησιν” (1925), στα οποία αφ’ ενός κατέγραψε με λεπτομέρεια την υφιστάμενη κατάσταση και αφ’ ετέρου υπέβαλε προτάσεις, που παραμένουν ακόμη και σήμερα εξαιρετικά επίκαιρες. Μεταξύ των προτάσεών του περιλαμβάνονταν και η αναγκαιότητα εκτέλεσης έργων τουριστικής υποδομής, όπως: έργα κοντά σε ιαματικές πηγές, διαμορφώσεις σε αρχαιολογικούς χώρους, που συγκέντρωναν τότε τον συντριπτικά μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών καθώς και έργα προστασίας περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
Το σύνολο των προτάσεων του Λέκκα, όπως αυτές διατυπώθηκαν στο έργο του “Περιηγητισμός εν Ελλάδι” είχαν ως εξής:
– Δεν αρκούν μόνο οι αρχαιότητες για να συγκρατηθεί το ενδιαφέρον των ξένων.
– Πρέπει να επιδιώκουμε αύξηση του χρόνου διαμονής των επισκεπτών.
– Ανάγκη προστασίας των φυσικών καλλονών (δάση, αξιοπερίεργα φαινόμενα)
– Αξιοποίηση των σπηλαίων.
– Ανάδειξη της Αθήνας ως “μέγα περιηγητικό σταθμό παγκοσμίου ενδιαφέροντος”.
– Προτάσεις για αξιοποίηση και των εξής περιοχών: Κορινθιακός, Σαρωνικός, Ευβοϊκός, Πάρνηθα, Πεντέλη, Πήλιο, Όλυμπος, Παρνασσός, Καλάβρυτα, Άθως.
– Συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας: αρχαιότητες, τέχνη, ιστορία, μυθολογία, θαυμάσια τοπία, απαράμιλλα χρώματα θάλασσας και ουρανού, ήπιο κλίμα, ιαματικά ύδατα.
– Ανάπτυξη συγκοινωνιών.
– Προτάσεις για διάνοιξη οδών προς τους κυριότερους αρχαιολογικούς χώρους (Πλαταιές, Δελφοί, Επίδαυρος, Ολυμπία, Μετέωρα κλπ.).
– Δημιουργία σχολών “διερμηνέων και εξηγητών αρχαίων μνημείων”.
– Ίδρυση “Γραφείου Περιηγήσεων”.
– Γραφεία πληροφοριών στους σταθμούς εισόδου της χώρας.
– Προώθηση του θεσμού των εμπορικών εκθέσεων.
Ακόμα, ο Λέκκας είχε προτείνει ήδη από το 1925 τη δημιουργία ειδικού ταμείου για το σχηματισμό ιδίων πόρων του φορέα άσκησης τουριστικής πολιτικής, έτσι ώστε να ανεξαρτητοποιηθεί από την τρέχουσα δημοσιονομική πολιτική σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση των αναγκαίων έργων τουριστικής υποδομής σε όλη τη χώρα.
Επίσης, ήταν εκείνος που συνέταξε τον ιδρυτικό νόμο του Ε.Ο.Τ.
Αργότερα, μετά το 1933, διατέλεσε Γ. Γ. του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας του οποίου κωδικοποίησε τη νομοθεσία.
Το 1930 ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Ελληνικής Ορειβατικής Ομοσπονδίας.
Άλλα συγγράμματά του ήταν: το Δελτίο Ιαματικών Πηγών (έκδοση ΥΠ.ΕΘ.Ο., 1934), ο οδηγός “Λουομένων – Ιαματικαί Πηγαί της Ελλάδος” (1940) και το “Guide des hotels en Grèce, Service du Tourisme et des Expositions” (1932).
Πέθανε στην Αθήνα το 1947. Πληροφορίες εδώ
