Ο Στήβ Μπρίζας θα μείνει για λίγο ακόμη στην πόλη..
Η Έκθεση με έργα του Μιχάλη Μιχαήλ, λόγω μεγάλης προσέλευσης κοινού, θα παραμείνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης έως την Πέμπτη 7 Απριλίου.
Ο Μιχάλης Μιχαήλ , ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς κόμικς και εικαστικούς της δεκαετίας του ’80, ζώντας, δρώντας και δημιουργώντας μοναχικά μέσα στο πλήθος εξέφρασε με αφοπλιστική ειλικρίνεια τόσο προσωπικά συναισθήματα ώστε ο κάθε θεατής ή αναγνώστης να συναντά τον εαυτό του μέσα στα έργα του.
Αυτός ο τόσο τρυφερός, σχεδόν ρομαντικός, αλλά δομικά (αυτό)-σαρκαστικός δημιουργός εξέφρασε μοναδικά τη σκληρή κοινωνική πραγματικότητα της μεταπολιτευτικής περιόδου στην άγρια δεκαετία του 1980. Ως ευαίσθητος δέκτης και ισχυρός πομπός. Όπως όταν ο εμβληματικός ήρωας των κόμικς του Στηβ Μπρίζας συναντά τον Spider-man του Ross Andru (1927-1993) και ο δεύτερος του αποκαλύπτει ότι …η ζωή δεν είναι πάντα χαρούμενη…
Ο Μιχάλης Μιχαήλ μας πήγε βόλτα στη ηλεκτρική σύγχρονη πόλη χρησιμοποιώντας ακόμα και το χρώμα για να δείξει τα σκοτάδια της. Πάντα μέσα από αντιθέσεις, δίπολα σε εύθραυστη ισορροπία: Τη φαντασμαγορία και την παρακμή, την εγκατάλειψη. Την τρυφερότητα και τη βία. Το φως και το σκοτάδι. Το θόρυβο και τη σιωπή. Το πάθος, την έκσταση και τη στέρηση. Μας σύστησε τους ήρωες και τους αντιήρωες των δρόμων, τους θύτες και τα θύματα, τους οποίους σεβόταν και αντιμετώπιζε με ακριβώς το ίδιο αξιακό μέτρο. Μας συστήθηκε μέσω του «διπολικού» ήρωά του Στηβ Μπρίζα. Ενός σύγχρονου χάρτινου ήρωα, ενός spider-man που χρησιμοποιούσε ως ιστό του την ηλεκτρική καλωδίωση της πόλης. Ενός μοναχικού ήρωα που ήθελε να συνδεθεί με όλους και γι’ αυτό έμπαινε στην μπρίζα.
Στη φαρέτρα του είχε μαζί με το σπάνιο ταλέντο του την επιστημονική γνώση για τη διαφήμιση, την επικοινωνία και γενικότερα για την pop culture και τα εκφραστικά της μέσα, κυρίως τα εικονοφραστικά, μπορούσε εκ των έσω να αποδώσει αλλά και να αποδομήσει, να αντιπολιτευθεί την πλαστή, πλαστική, γυαλιστερή αναπαράσταση μιας καταναλωτικής ευφορίας που στοίχειωνε τη γενιά του (…και τον ίδιο) ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Έδωσε σάρκα και οστά στα φαντάσματα της τεχνοκρατούμενης, της αποστερημένης ιδεολογίας εποχής του και όχι μόνο. Κατέγραψε τα μυστήρια της επιλέγοντας να αφήσει όλα τα ερωτήματα αναπάντητα. Και κάνοντας το δικό του «υπαρξηκόπημα» (λέξη-δάνειο από τα graffiti που τόσο αγαπούσε, στη γειτονιά των Εξαρχείων) μας άφησε μόνους με το έργο στα τριάντα του χρόνια..
Στο αρχείο του Μιχάλη Μιχαήλ υπάρχει ένα χειρόγραφο σημείωμα του στο οποίο παραθέτει κάποιες σκέψεις του:
Κάποιος –μου φαίνεται ο Ρίλκε- είπε πως «τέχνη είναι η αναζήτηση της αλήθειας. ΠΩΣ γίνεται αυτή; Απ: Καταναλώνοντας ΕΝΕΡΓΕΙΑ. ΕΝΕΡΓΕΙΑ = ΔΡΑΣΙΣ = ΖΩΗ. Δράσις υπάρχει μόνο στη ζωή. Άρα ΤΕΧΝΗ είναι η ΖΩΗ. – η ζωή μας, η ζωή τριγύρω μας και ότι ζει μαζί μας_.
Ευχαριστούμε θερμά την κα. Στέλλα Μιχαήλ για την παραχώρηση των έργων.
Επιμέλεια Έκθεσης : Ντόρα Βυζοβίτου, Έλενα Παπαδημητρίου.
Λίγα λόγια για τον Μιχαήλ. Γεννήθηκε το 1957 στο Ζαΐρ. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Το διάστημα 1979-1981, σπούδασε γραφικές τέχνες (Institut St. Luc – Ecole Supérieure des Arts Plastiques) οπτική επικοινωνία και διαφήμιση (Academie Royale des Beaux Arts – Βρυξέλλες), φωτογραφία (I.N.R.C.I.), τεχνική προσχεδίων Layout (C.A.D.) και χαρακτική (Atelier Somvile). Υπήρξε μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Moi et les Autres. Eργάσθηκε ως art director στις διαφημιστικές εταιρίες Ikon και First και συνεργάσθηκε με τα περιοδικά Ένα, Ταχυδρόμος και Playboy.
Το 1979, βαθιά επηρεασμένος από το αμερικανικό και, κυρίως, το ευρωπαϊκό κόμικς, δημοσίευσε το πρώτο του έργο στο τελευταίο τεύχος του ελληνικού περιοδικού κόμικς Κολούμπρα. Από το 1985 έως το 1987 δημοσίευσε στο κορυφαίο περιοδικό κόμικς Βαβέλ με τεράστια επιτυχία. Το 1986 συμμετείχε στον τομέα των κόμικς στην Εικαστική δράση ΙΙ Καλλιδρόμιο στο πλαίσιο της Biennale νέων Μεσογείου, Συμμετείχε σε πολλές εκθέσεις σκίτσου και αφίσας και παρουσίασε τα ζωγραφικά του έργα στη γκαλερί «Συν».
