Τι σχέση μπορεί να έχουν οι επιστήμες του διαστήματος με τον αρχιτεκτονικό φωτισμό, την τέχνη του ήχου, τα εικαστικά, τον σύγχρονο χορό και την χιπ χοπ κουλτούρα; Όλα τα παραπάνω γεφυρώνει ευφυώς η καινούρια παράσταση χορού “The Space Cadet” που παρουσιάζει η ομάδα Third Planet και η χορογράφος Χλόη Αλιγιάννη.
Το έργο φτιάχτηκε με τη λογική της pop-up performance, με τον αυτόνομο σκηνικό χώρο να στήνεται σε απρόσμενες τοποθεσίες. Η πρεμιέρα έγινε στον περίβολο του Αγίου Αθανασίου στη Βωβούσα της Ηπείρου.
Επόμενη στάση: 7 & 8 Σεπτεμβρίου, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Η σημασία του όρου “Space Cadet”, τον οποίο δανείζεται και η παράσταση χορού είναι διττή: Είναι ο εκπαιδευόμενος αστροναύτης, αλλά και εκείνος που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Και στους δύο άξονες κινείται το έργο.
Πρόκειται για ένα ποιητικό ταξίδι στο διάστημα, μια κοσμική αναζήτηση μέσω της εμπειρίας ενός αστροναύτη/ εξερευνητή. Με τη βοήθεια της κίνησης, του φωτός και του ήχου, κοινό και χορευτής μεταφέροντας συνεχώς σε νέα μέρη, καλύπτοντας μεγάλες αποστάσεις, ενώ στην ουσία παραμένουν σ’ έναν φαινομενικά περιορισμένο χώρο.
Ο ήρωας βρίσκεται σε μια ειδικά διαμορφωμένη εγκατάσταση, η οποία άλλοτε φαντάζει σαν σπίτι, μέσο μεταφοράς, διαστημικό κατασκεύασμα του μέλλοντος και άλλοτε σαν φυλακή, παιχνίδι ή και κόσμος ολόκληρος.
Μέσα από μια σύγχρονη περιπέτεια αναρωτιόμαστε με ποιον τρόπο ένα ταξίδι μάς μεταμορφώνει, εστιάζοντας στο πώς το έξω γίνεται μέσα και αντίστροφα. Το ‘The Space Cadet’ αναζητά́ το σημείο τομής δύο ταξιδιών: Του συλλογικού́ – με τη μελλοντική́ πορεία της ανθρωπότητας να κοιτά́ στ’ άστρα και τη θέση της στο σύμπαν και του ατομικού́ που αφορά́ στην εσωτερική́, προσωπική́ αναζήτηση του «ανήκειν» και τη σχέση με το περιβάλλον, τη φύση, το «σπίτι» μας, τη Γη.
Όπως σημειώνει η ομάδα: «Έναυσμα για τη δημιουργία του έργου ήταν το διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας και του εμπορικού́ κόσμου για ταξίδια σε άλλους πλανήτες, πήγες ενέργειας και τουρισμό́ στο διάστημα και η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, σε αντιδιαστολή́ με τις πλέον αισθητές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και την πιθανότητα ενός μέλλοντος στο οποίο τα όρια μεταξύ́ “φυσικού́”, “τεχνητού́”, “εδώ́” και “εκεί” θα είναι θολά. Το παραπάνω πλαίσιο θέτει ως καίριο πεδίο καλλιτεχνικής εξερεύνησης τη σχέση του ανθρώπου με τον πλανήτη Γη ως μητρικό́ περιβάλλον, αλλά́ και ως σημείο αφετηρίας και αυτό-αναφοράς».
