Προχωρούν τα έργα για την ολοκλήρωση της επέκτασης της γραμμής 3 του Μετρό στο λιμάνι και το κέντρο του Πειραιά. Ο “δύσκολος” σταθμός του Πειραιά που αποτελούσε και την αχίλλειο πτέρνα του έργου, είναι πλέον ένας σταθμός που ολοκληρώνεται, ενώ σε “μουσείο” θα μετατραπεί ο σταθμός «Δημοτικό Θέατρο». Μέσα σε ένα διάστημα πέντε μηνών τα έργα στο σταθμό επιταχύνθηκαν και κατασκευάστηκαν όλοι οι υπόγειοι όροφοι, φτάνοντας σήμερα στο επίπεδο του δρόμου.
Ο σταθμός «Πειραιάς» που είχε καθυστερήσει λόγω μετακίνησης της έδρασης του κατά κάποια μέτρα, είχε δημιουργήσει σειρά προβλημάτων στο παρελθόν, γεγονός που οδήγησε τελικά στην τμηματική παράδοση σε λειτουργία της μεγάλης επέκτασης της γραμμής 3. Μετά την έναρξη εμπορικής λειτουργία των σταθμών «Αγία Βαρβάρα», «Κορυδαλλός», «Νίκαια», έμειναν υπό κατασκευή οι σταθμοί «Μανιάτικα, «Πειραιάς και ο νέος τερματικός σταθμός «Δημοτικό Θέατρο».
Οι άλλοι δύο σταθμοί «Μανιάτικα και «Δημοτικό Θέατρο»είναι ακόμα πιο προχωρημένοι και όλη η προσπάθεια τώρα συγκεντρώνεται ούτως ώστε μετά το καλοκαίρι του 2022 η επέκταση να παραδοθεί σε λειτουργία.
Η κοινοπραξία ΑΒΑΞ-GHELLA-ALSTOM, ανάδοχος του έργου αλλά και πρόσφατα ανάδοχος της νέας γραμμής 4, σύμφωνα με πηγές κοντά στο έργο, έχει επιταχύνει τις εργασίες για να μπορέσει το παραπάνω χρονοδιάγραμμα να τηρηθεί.
Ζωντανό μουσείο ο σταθμός “Δημοτικό Θέατρο”
Στην επέκταση της γραμμής 3, ειδικότερα στο κέντρο της πόλης, βρέθηκαν και διασώθηκαν σειρά από αρχαιολογικά ευρήματα, με σπουδαιότερο το “ιπποδάμειο σύστημα”, που εξασφάλιζε ύδρευση στην αρχαία πόλη του Πειραιά.
Τώρα σύμφωνα με πληροφορίες, στην Αττικό Μετρό, προετοιμάζεται η ανάδειξη των σπουδαίων αρχαιοτήτων στον σταθμό «Δημοτικό Θέατρο», όπως αντίστοιχα έχει γίνει και σε άλλους σταθμούς στο παρελθόν (Σύνταγμα, Μοναστηράκι κ.α.).
Ο παλιός Σταθμός του Πειραιά
Ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός του Πειραιά είναι ένα έργο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, ιστορικής και κοινωνικής σημασίας για την πόλη. Ορθώνεται στα όρια του λιμανιού, ακριβώς δίπλα από το ναό του Αγίου Διονυσίου, και υπήρξε ένα πολύ προηγμένο τεχνικά έργο για την εποχή του. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και αποτέλεσε μέρος του οράματος του Χαρίλαου Τρικούπη για τη σύνδεση της πρωτεύουσας με τη Βόρεια Ελλάδα και την Ευρώπη.
Το κεντρικό κτίριο του σταθμού είναι ένα επιβλητικό πέτρινο κτίσμα. Ο διώροφος πυρήνας του πλαισιώνεται από δύο μονώροφες πτέρυγες και συμπληρώνεται από ένα μεγάλο υπόστεγο, τις αποβάθρες και τις σιδηροδρομικές γραμμές στην πίσω όψη του. Το κτίσμα περιβάλλεται από έκταση 17 στρεμμάτων.
Ο σταθμός λειτούργησε για έναν ολόκληρο αιώνα -από το 1904 μέχρι το 2004- και έγινε γνωστός ως ο «σταθμός της ξενιτιάς», καθώς ήταν η αφετηρία αναχώρησης για πολλούς μετανάστες που αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή στη Βόρεια Ευρώπη.
Λόγω της θέσης και της αρχιτεκτονικής του, το 2004 ο σταθμός χαρακτηρίστηκε ως μνημείο από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων. Με την ευκαιρία των Ολυμπιακών αγώνων επιχειρήθηκε η ανακαίνισή του, όμως καθώς αυτή ολοκληρώθηκε μετά τους αγώνες, ο Σταθμός δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε.
Σήμερα ο σταθμός έχει μισθωθεί στο Δήμο του Πειραιά, με την προοπτική να λειτουργήσουν στις εγκαταστάσεις του ένα μουσείο αφιερωμένο στο ρεμπέτικο τραγούδι, ένα πολιτιστικό κέντρο, χώροι πρασίνου και αναψυχής, καθώς και ποδηλατόδρομοι κατά μήκος των παλαιών γραμμών του τραίνου.
