Με βραβείο «Winner» των «Iconic Awards 2020: Innovative Architecture» στην κατηγορία Architecture τιμήθηκε το αρχιτεκτονικό γραφείο POTIROPOULOS+PARTNERS για το έργο του «Active Materiality – Συγκρότημα Παραθεριστικών Βιλών» στο Πόρτο Χέλι
Τα βραβεία «Iconic Awards 2020» απονέμονται από το «German Design Council» σε έργα που διακρίνονται για το όραμα και τη νεωτερικότητά τους
Με το βραβείο «Winner» των «Iconic Awards 2020: Innovative Architecture» στην κατηγορία Architecture, τιμήθηκε το αρχιτεκτονικό γραφείο «Potiropoulos+Partners» για το έργο του «Active Materiality – Συγκρότημα Παραθεριστικών Βιλών στο Πόρτο Χέλι». Το συγκεκριμένο project έλαβε το α’ βραβείο μετά την διενέργεια «κλειστού» αρχιτεκτονικού διαγωνισμού μεταξύ τεσσάρων Ελληνικών και ξένων αρχιτεκτονικών γραφείων, που προκήρυξε ο developer – πολυεθνικό group που δραστηριοποιείται και στον χώρο του real estate – προκειμένου να επιλέξει αρχιτέκτονα.
To αρχιτεκτονικό concept των Παραθεριστικών Κατοικιών τιμήθηκε για το όραμα, την καινοτομία και την ολιστική προσέγγιση του σχεδιασμού ο οποίος αποδίδει, σε πραγματολογικό και συμβολικό επίπεδο, αφενός τον κυματοειδή χαρακτήρα του εδαφικού ανάγλυφου του Τόπου, και αφετέρου την ιστορική μεταφορά του μύθου της Λερναίας Ύδρας, «σκηνοθετώντας» στον χώρο κτιριακούς όγκους σε «κίνηση», σαν πέτρινα λαξεύματα σε μεγάλη κλίμακα, που αποτελούν αναπόσπαστη συνέχεια του φυσικού πανοράματος.
Ο σχεδιασμός του έργου «Active Materiality – Συγκρότημα Παραθεριστικών Βιλών» στο Πόρτο Χέλι» συνδέει τον μύθο της Λερναίας Ύδρας με τα φυσικά τοπολογικά χαρακτηριστικά της Αργολίδας. Κατά μία ερμηνεία η Λερναία Ύδρα συμβολίζει την υδρολογία του συγκεκριμένου γεωγραφικού χώρου, ενώ η μάχη του Ηρακλή μαζί της την προσπάθεια του ανθρώπου να τιθασεύσει τα δεινά που τον απειλούσαν από τα τοπικά φαινόμενα, όπως ήταν η επιβλαβής παρουσία του έλους της Λέρνης. Στο έργο του Raphael Lamar West: «Hercules Slaying the Hydra», αποτυπώνεται ακριβώς η ένταση της προσπάθειας του ανθρώπου καθώς αναμετριέται με τη φύση. Έτσι, πέρα από την μυθολογική διάσταση, δεν μπορεί παρά να παρατηρήσει κάποιος, εδώ, την συγκυριακή ομοιότητα των «σχημάτων» στη ζωγραφική του West με εκείνα της τοπογραφίας στην περιοχή του project.
Στο σημείο τομής της ιστορικής μνήμης με το τοπιακό ιδίωμα – όπως σχηματοποιείται στον προτεινόμενο σχεδιασμό– γεννιέται μία αρχιτεκτονική που μπορεί να κινητοποιήσει τις αισθήσεις και τα συναισθήματα, διατυπώνοντας έναν αρχιτεκτονικό λόγο οικείο και ωστόσο αναπάντεχο, σαφή και επίσης ευρηματικό, λιτό και μαζί αφηγηματικό, «αρχέγονο» και σύγχρονο ταυτόχρονα.
