«Η Μονή της Χώρας είναι ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία. Είναι ένα μοναστήρι στη Χώρα, που για τους βυζαντινούς, ήταν η εκτός των τειχών περιοχή, που η πρώτη του φάση χρονολογείται στον 6ο αιώνα. Στον 9ο αιώνα έχουμε μία δεύτερη φάση και τελικά, στον 11ο-12ο αιώνα μ.Χ. διαμορφώνεται όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Τα ψηφιδωτά της Μονής της Χώρας και ο τοιχογραφικός της διάκοσμος, οι αγιογραφίες της, είναι μοναδικής τέχνης. Η Παναγία βρίσκεται σε όλα τα εγχειρίδια της βυζαντινής Ιστορίας και της βυζαντινής αρχαιολογίας σε όλο τον κόσμο. Ο Χριστός, καθήμενος στον θρόνο, ο οποίος δέχεται την προσφορά που του κάνει ο Θεόδωρος Μετοχίτης, ο οποίος προσφέρει την ίδια την εκκλησία, επίσης, θεωρείται από τα μνημειακά κεφάλαια της βυζαντινής τέχνης και αγιογραφίας. Η Κάθοδος του Χριστού στον Άδη. Αναφέρω όλα αυτά, για να συνειδητοποιήσουμε ότι μιλάμε για ένα μνημείο, του οποίου η τέχνη και η αξία, θα τολμούσα να πω ότι είναι συγκρίσιμη με αυτή της Αγίας Σοφίας.
Όπως αναφέρει ήδη η ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών, έχουμε μία δεύτερη πρόκληση από τον Τούρκο Πρόεδρο, η οποία έχει καταδικαστεί από την Ελληνική Κυβέρνηση διά του αρμοδίου Υπουργείου Εξωτερικών, έχει καταδικαστεί από την Κομισιόν. Πριν από λίγο, έκανε δήλωση και η Κομισιόν, ότι καταδικάζει αυτή τη συμπεριφορά. Είναι λυπηρό, που στον 21ο αιώνα, βλέπουμε, αντί να κυριαρχεί η θρησκευτική ανεκτικότητα, η πολυπολιτισμικότητα, γυρίζουμε πίσω. Μιλάμε όλοι για διάλογο των πολιτισμών, για συναίνεση, ανοχή και ανεκτικότητα. Οι κινήσεις αυτές μας φέρνουν πολύ πίσω.
Είναι προσβολή στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά το γεγονός ότι ένα μουσείο, όπως ήταν η Μονή της Χώρας από το 1958, μετατρέπεται σε ένα θρησκευτικό ισλαμικό τέμενος».
