Ο Δήμος Αβδελιώδης σκηνοθετεί για πρώτη φορά Γιάννη Ρίτσο, με την Βερόνικα Αργέντζη να ερμηνεύει το ρόλο της Ελένης, στο ομώνυμο εμβληματικό έργο του μεγάλου ποιητή.
Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου στις 21.00 στο Ζάππειο, στο πλαίσιο του 48ου Φεστιβάλ Βιβλίου.
Η «Ελένη», ένας από τους πιο συγκλονιστικούς γυναικείους μονολόγους, έκανε πρεμιέρα τον Μάρτιο του 2017 στο θέατρο Αυλαία της Θεσσαλονίκης και από τότε συνεχίζει το πολύ επιτυχημένο, ονειρικό ταξίδι της σ’ επιλεγμένες στάσεις τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Από τις πιο πρόσφατες, το Ντίσελντορφ όπου έτυχε μεγάλης αποδοχής, με την Deutsche Welle να πραγματοποιεί εκτενές ρεπορτάζ, κάνοντας λόγο για την «εύγλωττη απλότητα» με την οποία ερμηνεύει η Βερόνικα Αργέντζη, καθώς και το ιστορικό Μπάγκειον, στο πλαίσιο μεγάλου αφιερώματος στο έργο του Δήμου Αβδελιώδη.
Το επόμενο διάστημα, έπειτα από πρόσκληση, θα βρεθεί σε πανεπιστήμια και θέατρα του Βερολίνου, της Λειψίας και άλλων πόλεων της Γερμανίας, ενώ τον Φεβρουάριο του 2020 θα παιχτεί στη Νίκαια της Γαλλίας. Πριν όμως, θα φιλοξενηθεί για ένα βράδυ στο Ζάππειο, στις 4 Σεπτεμβρίου.
Ἴσως ἐκεῖ ποὺ κάποιος ἀντιστέκεται χωρὶς ἐλπίδα, ἴσως ἐκεῖ νὰ ἀρχίζει ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία, ποῦ λέμε, κ΄ ἡ ὀμορφιὰ τοῦ ἀνθρώπου …
Σκηνοθετικό σημείωμα
Ο Γιάννης Ρίτσος, γράφοντας την «Ελένη», καταθέτει ένα επίκαιρο ποιητικό έργο εθνικής αυτογνωσίας, αναζητώντας την ελευθερία και τη λύτρωση απ’ τα δεσμά μιας κατεστημένης σκέψης, ριζωμένης βαθιά στο παρελθόν, που δεν μας επιτρέπει να δούμε και να ζούμε το ιερό «τώρα».
Μέσα από έναν γκρεμοτσακισμένο, γερασμένο κόσμο κωμικοτραγικών εικόνων και ματαιωμένων ονείρων, στον απόηχο ενός ολέθριου εμφύλιου, αναδύεται το φάσμα της «Ελένης», ολοζώντανο, για να μας αποκαλύψει η ίδια μέσα από ένα νοητό καθρέπτη που βλέπουμε εμάς τους ίδιους, όλες τις αντιφατικές ανθρώπινες συμπεριφορές και πράξεις, που επέλεξαν οι Άνθρωποι διαχρονικά για να την κερδίσουν είτε σαν σύμβολο της ελευθερίας, είτε σαν σύμβολο της αιώνιας θεϊκής ομορφιάς.
Ο Ρίτσος με την ιδιοφυή αυτή ελεγεία επιλέγει να μιλήσει ποιητικά, αλλά και ρεαλιστικά, για μια ριζική αλλαγή πορείας του ανθρώπου και την αναζήτηση μιας νέας συνειδητής ταυτότητας, που αναγνωρίζει τη ζωή και την ύπαρξη σαν ένα ανεπανάληπτο θαύμα. Δήμος Αβδελιώδης
Έγραψαν για την παράσταση
Ο Αβδελιώδης διδάσκει μουσική της γλώσσας χωρίς να θυσιάσει το νόημα. Και βρήκε ένα έξοχο όργανο για να μεταδώσει αυτήν τη μουσική. Η ηθοποιός Βερόνικα Αργέντζη με έξοχους ρυθμούς και σημαίνουσες παύσεις μελώδησε το κείμενο. Σαν μια δημόσια εξομολόγηση του ποιητή που φόρεσε την προσωπίδα της Ελένης για να μιλήσει για τη φθορά, την απώλεια, την προδοσία του σώματος, τα γηρατειά, την παγίδα της γοητείας…
Κώστας Γεωργουσόπουλος, ΤΑ ΝΕΑ
Μαγικός χώρος. Μαγικός λόγος. Σκηνοθεσία σαν της όπερας. Ερμηνεία με σημασία και στην ανάσα. Η «Ελένη» του Ρίτσου στο Μπάγκειον, σε σκηνοθεσία Αβδελιώδη, έδωσε την ευκαιρία στην Αργέντζη να μας χαρίσει μια ώρα κατάνυξης, μ’ ένα εμβληματικό έργο ενός μεγάλου ποιητή…
Μηνάς Βιντιάδης, ΠΟΝΤΙΚΙ
Καιρός ήτανε να έρθουμε πέρα από τα φαινόμενα και να βυθιστούμε στην ουσία των πραγμάτων και να δούμε τα κείμενα αποκομμένα από τους παραγωγούς τους… Σαν πανιά που χαράζουν τον ορίζοντα ανάερα ενός πελάγους που δεν φωτογράφισε ποτέ κανείς, μόνον οι ποιητές, οι αληθινοί ποιητές το διαπλέουν αραιά και πού […] Οι θεατές καθηλώνονται κι αποσβολώνονται από αυτή την παράσταση. Ερμηνεία που απογυμνώνει το κείμενο από τα φκιασίδια, τα ψιμύθια και τα αναπότρεπτα στολίδια του.
Κωνσταντίνος Μπούρας, ποιητής, θεατρολόγος, κριτικός
Συγκλονιστική η ερμηνεία της Βερόνικας Αργέντζη. Εξαιρετικό το σκηνικό που επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης με τα υφάσματα σε κομμάτια να κρέμονται απ’ το ταβάνι. Ποιος είναι αυτός ο χώρος; Είναι ναός, όλα αυτά είναι κίονες; Είναι τοίχοι; Είναι οι περίπλοκες διαδρομές ενός μυαλού; Μήπως είναι οι νεκροί για τους οποίους μιλά η Ελένη; Το πολύ ωραίο λευκό ένδυμα της ‘Ελένης’ επιμελήθηκε ο Αριστείδης Πατσόγλου.
Δελίνα Βασιλειάδου, filmnoir.gr
Η Θεσσαλονίκη είχε το προνόμιο να υποδεχθεί και να απολαύσει πρώτη τη συγκλονιστική αυτή αναζήτηση. […] Ο χρόνος στην παράσταση μέτρησε σαν χρόνος απόλαυσης και έγινε το εξής αξιοσημείωτο σε αυτή την δραματουργική εκδοχή : Αναδείχθηκε η ιδέα που είχε για το σύμβολο της ‘Ελένης’ ο Γιάννης Ρίτσος, σαν ένας διαυγής καθρέπτης που μπορείς να δεις και κατανοήσεις την αλήθεια μέσα από τον ποιητικό στοχασμό. Αυτό συμβαίνει στην «Ελένη» του Δήμου Αβδελιώδη που με έξοχο, ιδιαίτερο και προσωπικό τρόπο ερμήνευσε η Βερόνικα Αργέντζη. Όσο για το τέλος της παράστασης, το αίσθημα που διακατέχει τον θεατή είναι η βαθιά συγκίνηση και η ταπεινότητα μπροστά στο ανθρώπινο μεγαλείο.
Για τον Τομέα Βιογραφιών & Κουλτούρας Πολιτισμών
Κωνσταντίνος Δίγκας, Δημοσιογράφος.
Ταυτότητα παράστασης
«Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου
Διδασκαλία Ερμηνείας, Σκηνική όψη, Σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης
Ερμηνεύει, η Βερόνικα Αργέντζη
Φωνή Αφηγητή: Δήμος Αβδελιώδης Ένδυμα, μακέτες: Αριστείδης Πατσόγλου Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Βοσκοπούλου
Trailers: Φοίβος Αβδελιώδης
Φωτογραφίες: Μαρούσα Μαραβέλια
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Πού: Ζάππειο Μέγαρο (πού θα γίνει, στον υπαίθριο χώρο ή μέσα;)
Πότε: Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου στις 21.00.
Διάρκεια: 60’
Είσοδος: Ελεύθερη
