Αρχική Ειδήσεις στα Ελληνικά Ο Μπορίς Σαρμάτς στο Φεστιβάλ Αθηνών

Ο Μπορίς Σαρμάτς στο Φεστιβάλ Αθηνών

Απρίλιος 29, 2018

Boris Charmatz
enfant
Πειραιώς 260 – Δ
12-14 Ιουλίου, 21:00

Ο χορός είναι κάτι πολύ ευρύτερο από τη χορογραφία: το πεδίο του θα πρέπει να επεκταθεί αν θέλουμε να τον δούμε να ξεφεύγει από τους στενούς συμβολισμούς μέσα στους οποίους παραμένει περιχαρακωμένος στην κοινωνία μας.
Μπορίς Σαρμάτς, Μανιφέστο για Ένα Μουσείο Χορογραφίας

Ο Μπορίς Σαρμάτς, μία σημαντική προσωπικότητα όχι μόνο στο σύγχρονο χορό, αλλά και στον ευρύτερο χώρο της διανόησης, έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με μία ξεχωριστή παράσταση. Πώς μπορεί κανείς να κινηθεί χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου μυϊκή δύναμη; Ένα από τα ερωτήματα που θέτει στην παράσταση enfant, που παρουσιάζεται στην Πειραιώς 260 από τις 12 ως τις 14 Ιουλίου. Όπως μαρτυρά και ο τίτλος του (enfant σημαίνει παιδί, στα γαλλικά) είναι ταυτόχρονα μία μελέτη για την ευαίσθητη φύση των παιδιών, αλλά και το ποια θέση μπορεί να έχουν αυτά στο θέαμα.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στο enfant έχει η κίνηση, όχι μόνο η ανθρώπινη αλλά και η μηχανική. Στην παράσταση συμμετέχει μια μεγάλη ομάδα παιδιών, 9 χορευτές και 3 μηχανές, που όλοι μαζί συνθέτουν μία πολύπλοκη συλλογική κίνηση. Το βάρος δίνεται στα παιδιά, που ως πρωτογενές υλικό είναι εύθραυστα, εύπλαστα, αλλά και μη ελέγξιμα και μέσα στην παράσταση δρουν υπό την καθοδήγηση των χορευτών. Ένας τεράστιος γερανός μετακινεί τους ενήλικους χορευτές, οι οποίοι με τη σειρά τους μετακινούν τα παιδιά. Μια πρωτότυπη και συγκινητική έρευνα πάνω στην ανθρώπινη κίνηση.

Η εφήμερη φύση του χορού απασχολεί σταθερά τον Σαρματς. Επί σειρά ετών Διευθυντής του Εθνικού Χορογραφικού Κέντρου Ρεν και Βρετάνης, το οποίο και μετονόμασε σε «Μουσείο Χορού», ανέπτυξε τον προβληματισμό του για την παροδικότητα της τέχνης του, για τις χορογραφίες που χάνονται και για το πώς μπορούν να διασωθούν και να αξιοποιηθούν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έγραψε το «Μανιφέστο για ένα Μουσείο Χορού» (Manifesto for a dancing museum), ενώ το 2015 μετέτρεψε σε μουσείο χορού την Tate Modern Gallery στο Λονδίνο, παρουσιάζοντας ανάμεσα στα εκθέματα ιστορικές χορογραφίες και ποικίλες άλλες δράσεις.

Η δραστηριότητα του Σαρμάτς που περιλαμβάνει πλήθος χορογραφικών πρότζεκτ, εκπαιδευτικό και συγγραφικό έργο, και αποτελεί μεγάλη επιρροή για την αναμόρφωση της τέχνης του χορού από τη δεκαετία του 1990 μέχρι σήμερα. Δεν είναι η πρώτη φορά που δουλεύει με παιδιά. Στο παρελθόν έχει αναπτύξει το Bocal, ένα νομαδικό σχολείο για παιδιά από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες. Επίσης, υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Universität der Künste του Βερολίνου (2007 & 2008), όπου κατάρτησε ένα νέο ακαδημαϊκό πρόγραμμα για το χορό.

Συντελεστές:
Χορογραφία: Boris Charmatz
Ερμηνευτές: Ashley Chen, Olga Dukhovnaya, Nuno Bizarro, Matthieu Burner, Julien Gallée-Ferré, Peggy Grelat-Dupont, Maud Le Pladec, Thierry Micouin, Solène Wachter, και ομάδα παιδιών από το Βερολίνο
Γκάιντα: Erwan Keravec
Φωτισμοί: Yves Godin
Ήχος: Olivier Renouf
Μηχανές: Artefact, Frédéric Vannieuwenhuyse, Alexandre Diaz
Βοηθοί: Johanna Lemke, Frank Willens
Γενική διεύθυνση σκηνής: Fabrice Le Fur
Διευθυντές σκηνής: Max Potiron, François Aubry
Κοστούμια: Laure Fonvieille
Φροντιστήριο: Stefani Gicquiaud
Φωνή: Dalila Khatir
Ενορχηστρώσεις: Luccio Stiz
Βοηθοί παραγωγής: Musée de la danse, Volksbühne Berlin
Παραγωγή: Μουσείο Χορού / Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της Ρεν και της Βρετάνης – Υπό τη διεύθυνση του Boris Charmatz, με την υποστήριξη του Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού και Επικοινωνίας – Περιφερειακή Διεύθυνση Πολιτιστικών Υποθέσεων, Δήμος της Rennes, Περιφερειακό Συμβούλιο της Βρετάνης και το Γενικό Συμβούλιο του Ille-et-Vilaine
Συμπαραγωγή: Festival d’Avignon, Théâtre de la Ville-Paris, Festival d’Automne à Paris, Internationales Sommerfestival Hamburg και Siemens Stiftung στα πλαίσια του SCHAUPLÄTZE, Théâtre National de Bretagne (Ρεν), La Bâtie-Festival de Genève, Kunstenfestivaldesarts (Βρυξέλλες).