Έκθεση φωτογραφίας του Sergio Garbari στο Ιταλικό Ινστιτούτο
Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017, ώρα 19.00
Το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο σας προσκαλεί την Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017 και ώρα 7 μμ. στα εγκαίνια της έκθεσης «Τρεις μικρές ιστορίες από την Φλωρεντία» του Sergio Garbari. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 29 Απριλίου.
ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ:
ΔΕΥΤΕΡΑ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11.00 – 17.00
ΣΑΒΒΑΤΟ 11.00 – 13.30
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Ο Sergio Garbari γεννιέται στo Bagni di Lucca το 1955.
Σε ηλικία επτά ετών ο πατέρας του, μηχανικός προβολών στον κινηματογράφο Ariston της Φλωρεντίας, του χαρίζει μια μικρή χειροκίνητη κινηματογραφική μηχανή προβολής 35 χιλ., όπου μπορεί να τρέξει τα πρώτα κομμάτια διάτρητου φιλμ που έχουν περισσέψει από την ταινία, προπορευόμενος κατά σαράντα χρόνια της ταινίας «Σινεμά ο Παράδεισος».
Σε ηλικία δώδεκα ετών κάνει το πρώτο «ρεπορτάζ» για την καθιερωμένη σχολική εκδρομή «Νάπολη-Πομπηία».
Στα λυκειακά του χρόνια στη Λούκα, γεννιέται το πάθος του για τη φωτογραφία και ως επιβράβευση για τις εξετάσεις ο πατέρας του του χαρίζει την «πολυπόθητη» NIKON, Nikkormart Ftn 50 mm.
Το 1976 εγκαθίσταται στη Φλωρεντία για να σπουδάσει αρχιτέκτονας.
Με την καθοδήγηση του Luciano Ceccotti της “Foto Cortopassi”, παράλληλα με τις σπουδές, εμβαθύνει στην πρακτική της φωτογραφίας μαθαίνοντας τις τεχνικές εμφάνισης και της ασπρόμαυρης εκτύπωσης. Το 1978 συμμετέχει σε ένα διαγωνισμό του Υπουργείου Πολιτισμού και διορίζεται φωτογράφος στην Εφορεία Καλλιτεχνικής και Ιστορικής Κληρονομιάς της Σιένα.
Από το 1981 μέχρι και σήμερα εργάζεται στη Φλωρεντία στο Φωτογραφικό Εργαστήριο της Πινακοθήκης Ουφίτσι, υπηρεσία στην οποία απευθύνονται όλα τα κρατικά μουσεία της πόλης, όπως τα Ουφίτσι, η Πινακοθήκη της Ακαδημίας, η Παλατινή Πινακοθήκη, το Μουσείο του Αγίου Μάρκου, οι Βίλες των Μεδίκων, οι κήποι Μπόμπολι κ.λπ.
Στο πέρασμα τoυ χρόνου, μέσα από το έργο φωτογράφισης των έργων τέχνης σε μουσεία, εκκλησίες και παλάτια της Φλωρεντίας, τελειοποιείται εμπλουτίζοντας τις ικανότητές του.
Οι φωτογραφίες που τραβάει για το Φωτογραφικό Εργαστήριο δημοσιεύονται σε μονογραφίες καλλιτεχνών και καταλόγους εκθέσεων που εκδίδονται τόσο από το Υπουργείο Πολιτισμού όσο και από τους σημαντικότερους εκδοτικούς οίκους του κόσμου.
Παράλληλα με την επαγγελματική του δραστηριότητα, διεξάγει με εξερευνητική διάθεση μια προσωπική φωτογραφική έρευνα για τον κόσμο που τον περιβάλλει, η οποία τον οδηγεί να εκθέτει τις φωτογραφίες σε διάφορες τοποθεσίες και πόλεις και να συμμετάσχει το 2008, κατόπιν πρόσκλησης, στη PhotoBiennale της Θεσσαλονίκης με μια δουλειά του για τις πρώην μνημειακές φυλακές της πόλης.
******
Απεραντοσύνη. Είναι το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό παρατηρώντας τα γλυπτά του Michelangelo Buonarroti.
Όταν αντικρίζουμε τα μεγάλα γλυπτά του, τείνουμε να κοιτάζουμε το όλον, το σύνολο ως μέσο κατανόησης. Το βλέμμα μας παρατηρεί, κρίνει, κατατάσσει. Η μνήμη μας, αντιθέτως, με τις ιδιοτροπίες της, μερικές φορές καταγράφει μικρά μέρη, λεπτομέρειες που εντυπώνονται στο μυαλό μας, μας εντυπωσιάζουν με την απόλυτη ομορφιά τους, διεγείροντας την περιέργειά μας.
Να λοιπόν, που, ενώ μου έτυχε να φωτογραφίσω επανειλημμένα αυτά τα αριστουργήματα, μαγεύτηκα και εγώ από λεπτομέρειες που δεν έχουν καμία σχέση με το ακαδημαϊκό μεγαλείο, αλλά εμπίπτουν σε μια πιο οικεία και ανεπίσημη διάσταση. Ένα μικρό σημειωματάριο με φανταστικές σημειώσεις, που αποτυπώθηκαν σε φύλλα φιλμ και αναπαράχθηκαν σε εκτυπώσεις μεγάλου μεγέθους, για να μοιραστώ τη χαρά ενός προνομίου που έχω εδώ και πολλά χρόνια. (Sergio Garbari)
Zήλια. Eίναι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό παρατηρώντας τις φωτογραφίες του Sergio Garbari.
Όταν τα αντικρίζουμε, τα γλυπτά του Μιχαήλ Άγγελου μάς παροτρύνουν να κοιτάξουμε το όλον, το σύνολο ως μέσο κατανόησης.
Και σπανίως βρίσκουμε το χρόνο ή τη θέληση να απομονώσουμε λεπτομέρειες που θα μας κάνουν να ξεφύγουμε από το «μνημειώδες», που θα μας κάνουν κοινωνούς αυτών των μικρών μεριδίων «ομορφιάς».
Ο Άνθρωπος Με τη Φωτογραφική Μηχανή αντιθέτως έχει το χρόνο και κυρίως τη θέληση να μεταβολίσει το Όλον και να αρχειοθετήσει τις λεπτομέρειές του.
Αν η Ύλη μπορεί να διαιρείται σχεδόν επ’ άπειρον, το ίδιο μπορούμε να πούμε και για το έργο τέχνης. Ας επιλέξουμε ένα σημείο και ας απολαύσουμε τα λιγότερο δελεαστικά χαρακτηριστικά! Με αυτόν τον τρόπο, ο Βάκχος στο Μουσείο του Μπαρτζέλο, με το μεθυσμένο βλέμμα, φαίνεται να συμμετέχει ο ίδιος σε κάποιο αρχαίο τελετουργικό, ο Δαβίδ αποκτάει τον παράτολμο αέρα νεαρού «νταή», το κεφάλι του Σκλάβου που ξυπνά μοιάζει να αναδύεται από την άμορφη ύλη και ο μυώδης όγκος της Ημέρας, στο Παρεκκλήσι των Μεδίκων, δημιουργεί τρισδιάστατη αίσθηση στη φωτογραφία χάρη στο παιχνίδισμα του φωτός.
Για να μην μιλήσουμε για τον αισθησιασμό των λεπτομερειών της Αυγής και της Νύχτας πάντα στους τάφους του Λορέντζο και Τζουλιάνο των Μεδίκων. Η Απεραντοσύνη γίνεται Ωραιότητα, μια πιο εσωτερική Ωραιότητα. Εν συντομία στο μέτρο ενός μικρού σημειωματαρίου … (Gianni Mammoliti)
Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών
Πατησίων 47 – 10433 – Aθήνα
Tηλ: +30 210 5242646, fax: +30 210 5242714
www.iicatene.esteri.it
www.facebook.com/IICAtene – www.twitter.com/IICAtene
