Με μέγεθος περίπου μισού ποδοσφαιρικού γηπέδου (διάμετρος 45 μέτρων), ο αστεροειδής «2012 DA14» θα προσπεράσει «παρά τρίχα» τη Γη, σήμερα, Παρασκευή, 15, Φεβρουαρίου, 2013. Συγκεκριμένα, θα πλησιάσει σε απόσταση περίπου 27.520 χιλιομέτρων από τη γήινη επιφάνεια -απόσταση-ρεκόρ για ένα αντικείμενο τέτοιου μεγέθους- με ταχύτητα περίπου 13 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Οι ειδικοί πάντως διαβεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται να συγκρουστεί με τη Γη.
«2012 DA14»
Ο αστεροειδής αναμένεται να είναι ορατός από την ανατολική Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλία, όχι όμως χωρίς τη βοήθεια τηλεσκοπίου. Στις 21.00 ώρα Ελλάδας, η NASA θα αρχίσει να μεταδίδει στην ιστοσελίδα της εικόνες από το πέρασμα του αστεροειδούς, από παρατηρητήρια στην Αυστραλία, εφόσον το επιτρέπει ο καιρός.
Ο «2012 DA14» ανακαλύφθηκε πέρυσι από το αστεροσκοπείο La Sagra στη νότια Ισπανία. Όπως τονίζει σε ανακοίνωσή του ο διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, Διονύσης Σιμόπουλος, εάν ο αστεροειδής αυτός συγκρούονταν με τη Γη, η έκρηξή του θα απελευθέρωνε ενέργεια ίση με 2,5 μεγατόνους ΤΝΤ. Σε σύγκριση, η έκρηξη που έγινε πάνω από τον ποταμό Τουνγκούσκα στην Σιβηρία στις 3 Ιουνίου του 1908 είχε ισχύ 3-10 μεγατόνων. Στη σύγκρουση εκείνη περισσότερα από 1.600 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους ισοπεδώθηκαν, ενώ το κρουστικό κύμα της έκρηξης «ταξίδεψε» γύρω από την υφήλιο δύο τουλάχιστον φορές. Από το μέγεθος της καταστροφής ήταν εμφανές ότι επρόκειτο για μια τεράστια έκρηξη. Παρόλα αυτά δεν υπήρχε ίχνος κρατήρα ή άλλων συντριμμιών. Αυτό οδήγησε τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι ο κομήτης πρέπει να είχε εξαερωθεί την στιγμή της έκρηξης.
Η διαδρομή του «2012 DA14»
Υπάρχουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο παρόμοιοι αστεροειδείς που πλησιάζουν τη Γη μας με μέγεθος κάτω των 100 μέτρων, ενώ αρκετές είναι οι συγκρούσεις με τη Γη. Από την Αριζόνα ως τη Σιβηρία και από το Μεξικό έως την Αυστραλία, περίπου 150 κρατήρες από διάφορες συγκρούσεις έχουν βρεθεί στην επιφάνεια του πλανήτη μας.
Ο νεότερος μεγάλος κρατήρας πρόσκρουσης βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη βόρειο Αριζόνα, αναφέρει ο Δ. Σιμόπουλος. Με διάμετρο σχεδόν ενάμισι χιλιόμετρο και βάθος 275 μέτρα, ο κρατήρας Μπάριντζερ, όπως ονομάστηκε, δημιουργήθηκε από τη πτώση ενός μικρού αστεροειδή πριν από 50.000 χρόνια ένα απειροελάχιστο χρονικό διάστημα στα πλαίσια του γεωλογικού χρόνου. Αυτή η βαθιά ουλή στην έρημο της Αριζόνα, σχηματίστηκε ακαριαία, όταν ένα σιδερένιο διαστημικό θραύσμα 70 μέτρων και μάζα αρκετών εκατομμυρίων τόνων και έπεσε πάνω στη Γη με ταχύτητα 40.000 χλμ. την ώρα μετατοπίζοντας εκατομμύρια τόνους πετρωμάτων και αφανίζοντας κάθε είδος ζωής σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων. Έχοντας διατηρήσει σχεδόν ανέπαφα τα χαρακτηριστικά του, χάρη στο άνυδρο κλίμα της ερήμου, ο κρατήρας αυτός είναι ο καλύτερα διατηρημένος κρατήρας που έχει βρεθεί μέχρι τώρα στη Γη.
