Χαιρετισμός της Υπουργού Τουρισμού κυρίας Όλγας Κεφαλογιάννη, σε εκδήλωση, στην κατοικία του πρέσβη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανιας κ. Wolfrang Dold, στην Αθήνα, με αφορμή την συμπλήρωση 22 χρόνων από την επανένωση των δυο Γερμανιών.
Κυρίες και κύριοι,
Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή να εκπροσωπώ την ελληνική κυβέρνηση σε μια εκδήλωση τόσο μεγάλης ιστορικής σημασίας.
Σε μια επέτειο που γιορτάζει την ενότητα, την ελευθερία και την εθνική ανάπτυξη της Γερμανίας.
Η ένωση των δύο Γερμανιών έχει αποτελέσει ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Όχι μόνο για τις δύο Γερμανίες, αλλά και για την Ελλάδα και την Ευρώπη γενικότερα.
Οι ελληνογερμανικές σχέσεις βασίστηκαν στη στενή συνεργασία σε πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Πολλοί Έλληνες φιλοξενήθηκαν στη Γερμανία ως εργαζόμενοι, φοιτητές, μετανάστες, πολίτες διπλής υπηκοότητας.
Πολλοί Γερμανοί πολίτες επέλεξαν την Ελλάδα ως χώρα διαμονής και εργασίας, ή ως σταθερό τουριστικό προορισμό, δημιουργώντας ρίζες που συνδέουν τις δύο χώρες ακόμα βαθύτερα.
Η σχέση αυτή έχει πολύ μέλλον μπροστά της. Μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί πλέον σε νέες βάσεις. Βάσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης, φιλίας, σεβασμού και αλληλεγγύης.
Το 2012 κλείνουν 22 χρόνια από την επανένωση των δύο Γερμανιών.
Στις 13 Αυγούστου 1961 η Ανατολική Γερμανία χωρίστηκε από τη Δυτική. Για 28 χρόνια το τείχος του Βερολίνου αποτέλεσε το σύμβολο της πολιτικής διαίρεσης της Γερμανίας και της Ευρώπης.
Έγινε σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου το οποίο διαίρεσε τον κόσμο πολιτικά σε ανατολικό και δυτικό ημισφαίριο.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει ζήσει την εμφυλιακή διαίρεση. Μέσα από αυτό το βίωμα μπορεί να κατανοήσει πλήρως το τι σημαίνει ο εθνικός διχασμός ενός κράτους.
Ειδικά σήμερα, που η εθνική ενότητα και το εθνικό μέτωπο αρωγής είναι τα βασικά ζητούμενα για την ευημερία των ευρωπαϊκών χωρών.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για ευημερία και για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αν πρώτα δεν έχουμε εξασφαλίσει κοινωνική ειρήνη και εθνική ενότητα στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για ένα κράτος σαν τη Γερμανία, η οποία αποτελεί βασικό παράγοντα ευρωπαϊκής και παγκόσμιας σταθερότητας, η ένωση των δύο μερών, δεν μπορούσε παρά να έχει ευεργετικό χαρακτήρα.
Η αστάθεια, αλλά και ο κοινωνικός, ιδεολογικός, πολιτικός και οικονομικός αποκλεισμός άρθηκαν στις 3 Οκτωβρίου 1990, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της Ευρώπης.
Η λήξη του ψυχρού πολέμου, στενά συνυφασμένη με την πτώση του τείχους του Βερολίνου το 1989, και την Ένωση των δύο Γερμανιών το 1990, ήταν η αρχή της ανάπτυξης της Ενωμένης πλέον Ευρώπης.
Μιας ανάπτυξης οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, πολιτιστικής.
Μιας ανάπτυξης που καθρεφτίστηκε στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά τις δεκαετίες του ’90 και του ‘00.
Η Ένωση έφερε την απαραίτητη πολιτική σταθερότητα στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έφερε την πολιτική σταθερότητα σε ολόκληρη την Ευρώπη, διευρύνοντάς την πολιτικά και γεωγραφικά.
Ταυτόχρονα ανέπτυξε το αίσθημα ασφάλειας και έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία ενός ενιαίου κράτους δικαίου.
Η διαδικασία της Ένωσης ήταν δύσκολη και οι ισορροπίες αμφίρροπες.
Κι όμως επετεύχθη.
Για αρκετά χρόνια μετά το 1990 υπήρξαν διαφορές ανάμεσα στην ανατολική και δυτική Γερμανία, αλλά πλέον μιλάμε για την ενοποιημένη Γερμανία σαν μια συνολική έννοια.
Μιλάμε για μια Γερμανία απαρτιζόμενη από διαφορετικές τοπικές ταυτότητες και οντότητες. Που αποδεικνύει καθημερινά με το ζωντανό παράδειγμα της πρωτεύουσάς της, το τι μπορεί να προκύψει από τις ζυμώσεις μιας τέτοιας ένωσης σε πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο.
Η ενοποιημένη Γερμανία ξεπέρασε πολλά προβλήματα που προέκυψαν από την ένωση αυτή. Χρησιμοποίησε τη μίξη των ιδεών και των πολιτικών απόψεων, την ελευθερία, τη δημοκρατικότητα και την αναγκαιότητα της πολυφωνίας σε ένα πολιτικό και κοινωνικό σύστημα.
Οι δυσκολίες, οι ανισότητες και ο διαφορετικός τρόπος σκέψης των ανθρώπων που γαλουχήθηκαν στη διαιρεμένη Γερμανία, αποτελούν πλέον σημαντικό μοχλό εμπειρίας για την ανάγκη περιόδου προσαρμογής σε τέτοιες καταστάσεις.
Η Ένωση της Γερμανίας αποτελεί ένα μεγάλο σύμβολο. Ένα σύμβολο πως κανένα τείχος δεν μπορεί να χωρίζει τους ανθρώπους, τις ιδέες, τις αξίες, τα ιδανικά. Κανένα τείχος δεν μπορεί και δεν πρέπει να οριοθετεί τις ευκαιρίες ευημερίας και ανάπτυξης. Η πρακτικές αυτές ανήκουν στο παρελθόν. Δεν έχουν θέση στο παρόν.
Ούτε τα υπαρκτά τείχη, ούτε τα συμβολικά: αυτά που χωρίζουν τους λαούς σε ανώτερους- κατώτερους, πλούσιους- φτωχούς, Βόρειους ή Νότιους.
Η Γερμανία και η Ελλάδα αποτελούν σημαντικούς κρίκους της ευρωπαϊκής αλυσίδας.
Είμαι σίγουρη πως μαζί οι δυο χώρες, μπορούμε να ξεπεράσουμε την ευρωπαϊκή κρίση και να ευεργετηθούμε από τις πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές ανταλλαγές, που τόσα χρόνια στήριξαν τις σχέσεις μας.
Το παράδειγμα της ενότητας, της προσήλωσης σε στόχους και της αλληλεγγύης οφείλει να αποτελεί τον κοινό μας οδηγό.
Σας ευχαριστώ πολύ
