Η Γενική Πανελλαδική Ομοσπονδία Επιχειρήσεων Τουρισμού (ΓΕΠΟΕΤ) με σειρά παρεμβάσεών της στα ΜΜΕ λαμβάνει θέση και καταγγέλλει τις ακραίες συμπεριφορές μερίδας των επαγγελματιών ταξί.
Όμως δεν συμφωνούμε ότι όλο το ανάθεμα πρέπει να πέσει σε αυτόν τον κλάδο, ούτε να αποκαλείται «έρμαιο συντεχνιακών κινητοποιήσεων». Θα πρέπει να δούμε την κατάσταση όπως πραγματικά είναι στην χώρα μας σήμερα, το ότι κάποιο κλάδοι καθοδηγούνται από τα συνδικάτα τους αυτό είναι βέβαιο και ίσως αυτά να έχουν υπερβεί τον ρόλο τους. Απεργία σημαίνει δεν δουλεύω, όχι ότι συγχρόνως εμποδίζω τον άλλο επαγγελματία να εργαστεί, ούτε εμποδίζω αυτόν που εμπιστεύτηκε την χώρα μας να κάνει τις διακοπές του και τον ταλαιπωρώ, προπάντων δεν σημαίνει ότι κάνω ζημιά στον τουρισμό της χώρας μου.
Δεν θα υπεισέλθουμε ως φορέας στο κατά πόσο δεν τηρήθηκε η συμφωνία που είχε εξαγγείλει ο προηγούμενος υπουργός και στο ότι υπήρξε εμπαιγμός. Δύσκολα στην Ελλάδα βρίσκει κανείς άκρη με τους πολιτικούς και δύσκολα καταλαβαίνουν και αυτοί πόσο με την έωλη συμπεριφορά τους προς επιχειρηματίες και εργαζομένους ανεξαρτήτως χώρου βλάπτουν σημαντικά τον τόπο τους.
Παρόμοιο θέμα αντιμετωπίζει και ο δικός μας κλάδος, αυτός των τουριστικών γραφείων και τουριστικών λεωφορείων. Ενημερωνόμαστε από τα ΜΜΕ ότι είναι ήδη εν ισχύ η απελευθέρωση των αδειών των τουριστικών λεωφορείων χωρίς να γνωρίζουμε πως και με ποιες προϋποθέσεις, αφού παρ’ όλες τις επανειλημμένες επιστολές μας δεν έχουμε συναντηθεί με τους αρμόδιους, όχι για να τους πούμε όχι στην απελευθέρωση αλλά για να δούμε πώς αυτοί την αντιλαμβάνονται και πως αυτή μπορεί να επιτευχθεί χωρίς αντιδράσεις, γιατί αυτό μπορεί να γίνει. Πόσο μάλλον όταν εμείς είμαστε υπέρ της απελευθέρωσης αρκεί να αφορά το σύνολο των χερσαίων επιβατικών μεταφορών και όλα τα είδη των γραμμών, ακόμα και έτσι όμως η πολιτεία αρνείται να συζητήσει μαζί μας. Γιατί αυτή η απαξία για αυτόν τον κλάδο;
Εάν υπάρξει και εδώ κάποιας μορφής αντίδραση θα φταίμε εμείς; Φυσικά και δεν θα φτάσουμε ποτέ να κλείσουμε με τα τουριστικά λεωφορεία τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, αυτό είναι αυτοκτονία. Ναι, έτσι είναι και έτσι θέλουμε να το αντιληφθούν και οι ιδιοκτήτες των ταξί. Όμως την ίδια σκέψη δεν πρέπει να κάνουν και οι Υπουργοί μας; Δεν βοηθάει βέβαια κορυφαίος υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης να παρίσταται στην Γενική Συνέλευση όπου θα λαμβάνονταν η απόφαση για απεργιακές κινητοποιήσεις, σε αυτό δεν θα πρέπει να εμπλέκουμε το κόμματα. Τουλάχιστον σε μία απεργία που είναι σε εξέλιξη η εμπλοκή των κομμάτων είναι επιβαρυντική για τις θέσεις των διαμαρτυρομένων, όταν ξέρουμε ότι αυτά θα ρίξουν λάδι στην φωτιά γιατί μετράνε παντού τις ψήφους και όχι τα συμφέροντα του κλάδου, ούτε βεβαίως το καλό της Ελλάδας ή το πόσο βλάπτουν τον τουρισμό.
Σε αυτό είμαστε ανένδοτοι, μόνοι μας μαζί με την Πολιτεία – η οποία πιστεύουμε ότι θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων χωρίς να επαναλάβει λάθη του παρελθόντος- θα βρούμε την λύση και πάνω από όλα χωρίς ταλαιπωρία των άλλων επαγγελματιών, χωρίς ταλαιπωρία του εξαιρετικά ευαίσθητου τουρισμού που ματώνει κάθε φορά από αυτά τα γεγονότα.
