H FIGARO την Πέμπτη 28, Απριλίου, δημοσίευσε το άρθρο του καθηγητή Florin Aftalion με τίτλο
«Το τέλος του ευρώ δεν είναι μόνο πιθανό, αλλά και αναπόφευκτο»
Ο Florin Aftalion υποστηρίζει ότι η λύση για την κρίση που πλήττει αρκετά κράτη της ευρωζώνης μπορεί να βρεθεί μέσω μιας υποτίμησης του νομίσματός τους και κατά συνέπεια, μέσω της εξόδου τους από την ευρωζώνη.
«Το ευρώ δεν τήρησε τις υποσχέσεις των ιδρυτών του και δεν οδήγησε ούτε στη σταθερότητα ούτε στην ανάπτυξη», σχολιάζει χαρακτηριστικά. «Ωστόσο δεν είναι αυτός ο λόγος που το ευρώ κινδυνεύει να καταρρεύσει. Είναι μάλλον η βούληση των Ευρωπαίων ηγετών να επιβάλουν τους δικούς τους πολιτικούς στόχους στην οικονομική πραγματικότητα, που θα καταφέρει στο ευρώ το μοιραίο χτύπημα», συμπληρώνει.
Το 2010, οι αγορές κατανόησαν ότι η λεγόμενη κρίση των ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου (subprimes) είχε κλονίσει τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας, η οποία αντιμετώπιζε μεγαλύτερο πρόβλημα χρέους, από ότι ήταν γνωστό. Από τη στιγμή εκείνη, οι αγορές δανείζουν στη χώρα σε εξαιρετικά υψηλά επιτόκια, γεγονός που προκάλεσε την πρώτη κρίση του ευρώ. Η Ελλάδα θα μπορούσε να την έχει ξεπεράσει διαπραγματευόμενη με τους πιστωτές της και με το ΔΝΤ μια αναδιάρθρωση του χρέους της, αναγνωρίζοντας έτσι μια μερική χρεοκοπία.
Τα μεγάλα κράτη της ευρωζώνης όμως, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, δεν θέλησαν να συμβεί κάτι τέτοιο και έπειτα από εβδομάδες διαβουλεύσεων αποφασίστηκε η χορήγηση οικονομικής στήριξης στην Αθήνα, με επιτόκια ναι μεν υψηλά, αλλά χαμηλότερα ωστόσο από αυτά που απαιτούσαν οι χρηματαγορές. Έκτοτε ακολούθησαν και άλλες παρόμοιες χρηματοδοτήσεις προς την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, και αντιβαίνοντας στους κανόνες της Συνθήκης του Maastricht, συνεχίζει ο συντάκτης, τα κράτη της ευρωζώνης επικαλούμενα την αρχή της αλληλεγγύης, δεσμεύονται να διαθέσουν στα κράτη, που αντιμετωπίζουν προβλήματα, τα ανάλογα ποσά που τους χρειάζονται.
Από την άλλη πλευρά, τα ίδια τα κράτη αναλαμβάνουν να εφαρμόσουν προγράμματα λιτότητας με στόχο τη δημοσιονομική τους εξυγίανση. «Δυστυχώς, τα πρώτα αποτελέσματα που παρατηρούνται στην Ελλάδα, σε συνέχεια της επιβολής ενός τέτοιου προγράμματος, δεν είναι καλά», σχολιάζει, ενώ είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ένα πρόγραμμα λιτότητας θα είναι σε θέση να βοηθήσει και την Πορτογαλία, η οικονομία της οποίας λιμνάζει την τελευταία δεκαετία.
Ελλείψει της δυνατότητας υποτίμησης του νομίσματός τους, προκαλεί ανησυχία το γεγονός ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία δεν θα καταφέρουν να εξυγιάνουν τα δημόσια οικονομικά τους. «Με το χρέος τους να εξακολουθεί να αυξάνεται, θα πρέπει να αποδεχτούμε το αυτονόητο: η αναδιάρθρωση του χρέους τους είναι αναπόφευκτη», υπογραμμίζει.
Στο ίδιο πνεύμα, και πάλι στη LE FIGARO, δημοσιεύεται συνέντευξη του Βέλγου επιχειρηματία και σημαντικότερου επενδυτή στο γαλλικό Χρηματιστήριο, Albert Frère, ο οποίος μεταξύ άλλων και απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το σχέδιο στήριξης προς την Ελλάδα, εκφράζει την ικανοποίησή του διότι «όταν οι «27» βρέθηκαν σε μια δύσκολη στιγμή, πήραν τη σωστή απόφαση. Αποφάσισαν τη σύσταση ενός ταμείου σταθερότητας, συμφώνησαν για καλύτερο μακροοικονομικό συντονισμό και αποδέχτηκαν τα κριτήρια
