Εγκαίνια 3 Αυγούστου 2024
Διάρκεια έκθεσης 3-31 Αυγούστου 2024
Ο δημιουργός Θανάσης Λάλας εκθέτει για πρώτη φορά στο ΓΑΚ/ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ – ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΔΡΑΣ 30 ζωγραφικά έργα που δημιουργήθηκαν σε 168 ώρες, ως ένα έργο!
Για τον Θανάση Λάλα και τη χαρά της φιλοξενίας των έργων του στο ΓΑΚ/ ΙΑΜΥ η ιστορικός-αρχειονόμος Ντίνα Αδαμοπούλου αναφέρει : Με τη διοργάνωση της έκθεσης του Θανάση Λάλα επιχειρούμε να ανοίξουμε μια πύλη προς το πολύπλευρο καλλιτεχνικό του σύμπαν προσπαθώντας να δημιουργήσουμε μια αρχική εισαγωγή στον κόσμο του, σε έναν κόσμο γεμάτο χρώμα, συναίσθημα και βαθιά νοήματα, καλώντας τον θεατή και αναγνώστη να ανακαλύψει και να εκτιμήσει τη μοναδικότητα του έργου του ξεχωριστού αυτού Έλληνα δημιουργού».
Ο ίδιος ο Θανάσης Λάλας αναφέρει ότι πρόκειται για έργα που αποδεικνύουν την ζωή που κρύβει μία απώλεια. Μια απώλεια που εξελίσσεται σε πένθος και εξωραΐζεται μέσω της δημιουργίας, του χρώματος και της φόρμας σε γιορτή. Η Ύδρα συνεχίζοντας την παράδοση που έχει δημιουργήσει, σχεδόν όλο τον Αύγουστο, στην πιο μεγάλης έντασης τουριστική περίοδο, συνεχίζει να είναι το Κέντρο Τέχνης, Έρευνας και Διανόησης.
Τα 30 αυτά έργα, ο Λάλας τα τοποθετεί στην «Art Brut» περίοδο του, επειδή δημιουργήθηκαν σε 168 ώρες, με σκοπό να ξεπεράσει ο ίδιος ο δημιουργός τους, την απώλεια του πατέρα. Ο μόνος λόγος δημιουργίας αυτών των έργων ήταν «… να κολυμπήσει η ψυχή μου σε πιο ήρεμα νερά και να συνεχίσω το ταξίδι μου, υπερβαίνοντας την ψυχική αναπηρία που προκαλεί ένας θάνατος, μια απώλεια τόσο καθοριστική για ψυχική ηρεμία». Τα 30 αυτά έργα, κρατήθηκαν 20 χρόνια στο σκοτάδι, μακριά από τα βλέμματα των πολλών. «Θεωρούσα ότι αυτά τα έργα ήταν μια προσωπική μου υπόθεση, μια άσκηση ψυχικής ισορροπίας, ένα μυστικό που είχε την δύναμη στέρεου θεμέλιου. Σε δυο τρεις ανθρώπους που τόλμησα να τα δείξω όλα αυτά τα χρόνια, άκουσα πολύ αντιφατικά πράγματα: “Σκίστα όλα, είναι άχρηστα”… “είναι για πέταμα”… “είναι όλα ένα έργο”… “δεν έχουν καμμιά σχέση με την υπόλοιπη δουλειά σου”… “σκουπίδια, χωρίς καμιά αξία”… και “δεν ξέρω γιατί, αλλά έχουν μια δύναμη που ξεβολεύει”… Ο Κώστας Τσόκλης ήταν ένας από τους ελάχιστους που έχουν δει αυτά τα έργα…Μου είχε πει θυμάμαι: “Μόνο δυο τρία αξίζουν τον κόπο τα υπόλοιπα σκίστα”. Και αμέσως μετά με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: “Μη σκίσεις τίποτα, ίσως να κάνω λάθος. Ξέρεις για πόσα έργα μου, που έσκισα, έχω μετανιώσει;; Κάποια από αυτά που πέταξα, που έσκισα, σήμερα θεωρώ ότι ήταν αριστουργήματα…”
Έτσι κράτησα αυτά τα έργα, τα θωράκισα στο σκοτάδι και δε θα τα έβγαζα στο φως αν δεν είχε προηγηθεί την προηγούμενη χρονιά «Η Χρησιμότητα του Άχρηστου», ένα «Γράμμα στον Πατέρα μου». Ένα βιβλίο που έγραψα για να παρουσιάσω για πρώτη φορά στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Κτήματος Γεροβασιλείου στην Επανωμή της Θεσσαλονίκης. Το εξέδωσα ειδικά για να το χαρίσω στους έγκλειστους ανήλικους των φυλακών της Αυλώνας!
Το βιβλίο αυτό με τίτλο: “Η χρησιμότητα του Άχρηστου” (“΄Ενα γράμμα στον πατέρα μου”) είχε μια αναπάντεχη απήχηση στους αναγνώστες κι αυτή η αποδοχή μου έδωσε την δύναμη να εκθέσω κι αυτά τα 30 έργα που είναι η εικαστική προσέγγιση της ίδιας αγωνίας! Νοιώθω ότι τα έργα αυτά είναι η εικαστική έκφραση μιας απώλειας όπως καταγράφεται στο βιβλίο-γράμμα στον πατέρα μου»!
Η έκθεση «Η Ζωή μιας απώλειας» είναι υπό την αιγίδα του ΕΟΤ.
Συνδιοργάνωση: ΓΑΚ/ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ-ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΔΡΑΣ και Contemporary Athens
Χορηγοί της εκδήλωσης: AVIS, Minds Strategies
