Έφυγε από τη ζωή την περασμένη εβδομάδα στο Μόναχο, η διάσημη Ελληνίδα μεσόφωνος και Αντιπρύτανις της Ανώτατης Μουσικής Ακαδημίας του Μονάχου, Δάφνη Ευαγγελάτου, μετά από μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο, τον οποίο αντιμετώπιζε με σθένος και γενναιότητα. Είχε μοιράσει τη ζωή της ανάμεσα στην μουσική ερμηνεία και τη διδασκαλία, η οποία αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής της ιδιότητας. Την αγάπη της για τη μουσική την μετέδιδε με ιδιαίτερο ζήλο στους μαθητές της, οι περισσότεροι από τους οποίους διέπρεψαν και διαπρέπουν διεθνώς.
Γεννημένη στην Αθήνα και με καταγωγή από γνωστή καλλιτεχνική οικογένεια, κόρη του συνθέτη Αντίοχου Ευαγγελάτου και της αρπίστριας Ξένης Μπουρεξάκη-Ευαγγελάτου, αδελφή του σκηνοθέτη και ακαδημαϊκού Σπύρου Ευαγγελάτου, ήταν παντρεμένη με τον συνθέτη και πιανίστα Στέφανο Γαζουλέα. Σπούδασε μουσική στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα (τραγούδι με τη Νουνούκα Φραγγιά-Σπηλιοπούλου) και ξένες γλώσσες (Γαλλικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά). Συνέχισε τις μουσικές της σπουδές στη Βιέννη και στο Όπερα-Στούντιο της Κρατικής Όπερας του Μονάχου, της οποίας υπήρξε κατόπιν πρωταγωνιστικό στέλεχος μέχρι το 1995.
Από το 1980 ξεκίνησε μια διεθνή καριέρα, η οποία την οδήγησε σε όλα τα μεγάλα μουσικά κέντρα της Ευρώπης: Βερολίνο, Παρίσι, Λονδίνο, Βιέννη, Μιλάνο, Ρώμη, Βενετία, Νάπολη, Βρυξέλλες, Άμστερνταμ, Κοπεγχάγη, Γενεύη, Μπορντώ, Βαρκελώνη, Λισσαβώνα, Αμβούργο, Φρανκφούρτη, Κολωνία, Δρέσδη, Αθήνα κ.α. καθώς και στις ΗΠΑ (Λος Άντζελες) και στην Ιαπωνία (Τόκιο). Εμφανιζόταν επανειλημμένως σε Διεθνή Φεστιβάλ: Σάλτσμπουργκ, Εδιμβούργου, Αιξ αν Προβάνς, Μονάχου, Δρέσδης, Λυόν, Αθηνών, Επιδαύρου κ.ά. Ενώ ήδη το 1982 της απενεμήθη από τον Τύπο και το κοινό του Μονάχου ο τίτλος της καλύτερης και δημοφιλέστερης τραγουδίστριας της χρονιάς.
Η πρώτη της εμφάνιση στην Ελλάδα έγινε σε παραγωγή της Κρατικής Όπερας της Βαυαρίας με το ρόλο του Συνθέτη στην όπερα «Αριάδνη στη Νάξο» (Φεστιβάλ Αθηνών, 1981).
Το ρεπερτόριό της διακρινόταν για το εύρος και τη δυσκολία του και περιλάμβανε πάνω από 40 ρόλους Όπερας, Ορατόρια, Lieder και έργα Συμφωνικής μουσικής με τραγούδι, καλύπτοντας όλο το φάσμα της μουσικής δημιουργίας από τους παλαιότερους Monteverdi, Purcell, Bach, Händel, ώς τους Mozart, Rossini, Bellini, Verdi, Bizet, Berlioz, Shubert, Schumann, Brahms, Wagner, Richard Strauss, Mahler αλλά και τους σύγχρονους συνθέτες Krenek, Nono, Henze, Penderecki, Menotti, Berg, κ.ά., ενώ από τον χώρο της όπερας περίφημες ήταν οι ερμηνείες της ως Carmen (Carmen», Bizet), Sesto («La Clemenza di Tito», Mozart), Dorabella («Così fan tutte», Mozart), Cherubino («Le nozze di Figaro», Mozart), Dido («Dido and Aeneas», Purcell), Preziosilla («La forza del destino», Verdi) Fenena («Nabucco», Verdi), Baba («Medium» Gian Carlo Menotti), αλλά και τις βαγκνερικές ηρωίδες Fricka, Waltraute, Brangäne κ.ά.
Έχει συνεργαστεί με μεγάλους μαέστρους όπως οι Carlos Kleiber, Claudio Abbado, Riccardo Chailly, Georges Prêtre, Rafael Kubelík, Wolfgang Sawallisch, Daniele Gatti, Gerd Albrecht, Yehudi Menuhin, Sandor Vegh, Μιλτιάδη Καρύδη, Λουκά Καρυτινό, Βύρωνα Φιδετζή, Μίλτο Λογιάδη, Βασίλη Χριστόπουλο, καθώς και σκηνοθέτες όπως: J.P. Ponelle, P. Ustinov, M. Hampe, H. Kupfer, J. Ljubinov, F. Soleri, K.E. Hermann, A. Everding, G. Rennert, J.C. Penchenat, Γιώργο Μιχαηλίδη και αρκετές φορές με τον αδελφό της Σπύρο Ευαγγελάτο.
Παρά το γεγονός ότι έκανε διεθνή καριέρα, δεν ήταν λίγες οι συμμετοχές της σε παραγωγές όπερας στην Ελλάδα, Ελλήνων αλλά και ξένων συνθετών. Έτσι το αθηναϊκό κοινό είχε την ευκαιρία να την απολαύσει να ενσαρκώνει την Αγαύη στις «Βάκχες» του Αργύρη Κουνάδη, την Ιοκάστη στην «Αντιγόνη» του Μίκη Θεοδωράκη, τη Λυσιστράτη και Ηλέκτρα στις ομώνυμες όπερες του ίδιου συνθέτη, αλλά και τον Sesto, στην «Μεγαλοψυχία του Τίτου» του Mozart, την Baba στο «Medium» του Gian Carlo Menotti, την Ηρωδιάδα στη «Σαλώμη» του Richard Strauss, την Κλυταιμνήστρα στην «Ηλέκτρα» του ίδιου συνθέτη, την Gräfin Geschwitz στην «Lulu» του Alban Berg, αλλά και σε συναυλιακές παραγωγές όπως τα «Wesendonck Lieder» του Wagner, το «Requiem» του Verdi, τη «Medea» του Krenek, τον «Οedipus Rex» του Stravinsky, καθώς και σε πολλά Ρεσιτάλ Τραγουδιού.
Εκτός από την αμιγώς καλλιτεχνική δραστηριότητα, η Δάφνη Ευαγγελάτου έδινε πολύ μεγάλο βάρος στην διδασκαλία. Το 1993 εξελέγη τακτική Καθηγήτρια στο Μουσικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου (Hochschule für Musik und Theater München) και από το 2001 Αντιπρύτανις του ίδιου Ιδρύματος. Το 2003 εξελέγη Καθηγήτρια (Gastprofessor) στην Βασιλική Ακαδημία Μουσικής (Royal Academy of Music) της Κοπεγχάγης. Ενώ συμμετείχε συχνά ως μέλος κριτικής επιτροπής σε Διεθνείς Διαγωνισμούς Τραγουδιού όπως: ARD-Μόναχο, Μαρία Κάλλας-Αθήνα, Μότσαρτ-Σάλτσμπουγκ, Ρ. Στράους Μόναχο, Competizione dell’ Opera και είχε κληθεί για Σεμινάρια Τραγουδιού στη Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ, Δανία, Ιταλία και Ελλάδα. Από το 2004 ήταν μέλος της Κριτικής Επιτροπής των Καλλιτεχνικών Βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού της Βαυαρίας και Γνωμοδοτική Σύμβουλος του Μουσικού Πανεπιστημίου «Μοτσαρτέουμ» του Σάλτσμπουργκ και της Royal Academy of Music της Κοπεγχάγης.
Το Νοέμβριο του 2006 τιμήθηκε με το «Μεγάλο Βραβείο Μουσικής» της Ενώσεως Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.
Στις 4 Απριλίου 2015 το Ιόνιο Πανεπιστήμιο αποφάσισε να τιμήσει την Δάφνη Ευαγγελάτου για την προσφορά της στον χώρο της μουσικής αναγορεύοντάς την επίτιμη διδάκτορα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών.
Τον Οκτώβριο του 2017 ανέλαβε να παρουσιάσει και να αναλύσει δραματουργικά την Μεγαλοψυχία του Τίτου (1791) του Mozart, ένα έργο που γνώριζε καλά και το οποίο είχε ερμηνεύσει με μεγάλη επιτυχία (ως Sesto) ήδη από τη δεκαετία του 1980 σε νέους καλλιτέχνες, μια εκδήλωση που είχε διοργανώσει ο Σύλλογος Φίλων της Μουσικής, με στόχο την ενίσχυση των Υποτροφιών Μαρία Κάλλας.
Αφήνει πίσω της τον λατρεμένο της σύζυγο Στέφανο Γαζουλέα και την πολυαγαπημένη της ανηψιά Κατερίνα Ευαγγελάτου καθώς και δεκάδες μαθητές που καθοδήγησε και ενέπνευσε καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής της.
