Την πολιτική της έντασης και επίθεσης στο σωματείο των εργαζομένων, έχει επιλέξει η εργοδοσία των Μινωϊκών Γραμμών, θυμίζοντας πρακτικές μιας άλλης εποχής, αυτές της τρομοκράτησης και του εκφοβισμού.
Μόλις τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, αναφερθήκαμε στην ανάλγητη και αντεργατική πρακτική των Μινωϊκών Γραμμών, όταν έκανε τις 14 μαζικές αναιτιολόγητες μαζικές απολύσεις εργαζομένων και μιλήσαμε «για σκληρό, απάνθρωπο και αντεργατικό προφίλ, για δείγμα αμείλικτης πολυεθνικής εργοδοσίας, με πρόσωπο στυγνό και αντικοινωνικό, που πετά στο δρόμο εργαζόμενους, οι οποίοι για χρόνια ολόκληρα έβαλαν πλάτη για την ανάπτυξη της εταιρείας».
Η εργοδοσία και μετά τις μαζικές απολύσεις, αποκλειστικά μελών του σωματείου, συνέχισε στην ίδια γραμμή του εκφοβισμού και των απειλών, να υλοποιεί τη μεθόδευση για μείωση του αριθμού των μελών του σωματείου. Με απειλές και τρομοκρατία, οδηγούσε σε παραίτηση μέλη του σωματείου, για να φτάσουμε στο απίστευτο φαινόμενο, να ενημερώσει η ίδια, με ανακοίνωσή της στους εργαζόμενους , ότι ο αριθμός των μελών του σωματείου έχει μειωθεί και ότι το σωματείο δεν συγκεντρώνει το απαιτούμενο αριθμό που απαιτείται και διαλύεται.
Πρόκειται για πρωτοφανές αντισυνδικαλιστικό σκηνικό που δεν αφορά μόνο το σωματείο της επιχείρησης, αλλά όλο το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας.
Η εταιρεία δρα σαν να βρίσκεται σε μια χώρα μπανανία, μεθοδεύει και υλοποιεί τη μείωση του σωματείου και με θράσος στη συνέχεια, ανακοινώνει τη διάλυσή του, γεγονός ανήκουστο για τα εργατικά δεδομένα της χώρας μας. Με πρακτικές άλλης εποχής, καθιερώνει κλίμα εργασιακού μεσαίωνα, για να ξεμπερδεύει με το σωματείο, το οποίο υπογράφει τη Συλλογική Σύμβαση των εργαζομένων, για να τους έχει έρμαιο στην ασυδοσία της.
Αυτός άλλωστε είναι ο στόχος, η επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, χωρίς Σ.Σ.Ε, χωρίς σωματεία, χωρίς δικαιώματα, για να μπορούν ανενόχλητοι, με ασυδοσία να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους. Μέσα από όλες τις εξελίξεις, αποδεικνύεται και στον πλέον δύσπιστο, ότι η εταιρεία όλο το διάστημα, κινήθηκε μεθοδευμένα απέναντι στον σύλλογο των εργαζομένων.
Με την «ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ» που απέστειλε, συνεχίζει τη προσπάθεια εκφοβισμού, αμφισβητεί το δικαίωμα των συνδικάτων να ενημερώνουν τα μέλη τους και συνεχίζει να παρεμβαίνει και να χαρακτηρίζει όσα αναφέρουν οι ανακοινώσεις του σωματείου, προσπαθώντας να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους.
Επαναλαμβάνουμε, ότι κάθε προσπάθεια από την εργοδοσία ή από πρόσωπα που λειτουργούν για λογαριασμό της, που παρεμβαίνει στο έργο αυτό των συνδικάτων, συνιστά νομική παραβίαση και λειτουργεί σε βάρος των νομικά θεσμοθετημένων συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, είναι αναφαίρετο δικαίωμα αλλά και επιβεβλημένο καθήκον του Συλλόγου εργαζομένων, να ενημερώνει τα μέλη του και να τοποθετείται για όλα όσα αφορούν τα κεκτημένα και νομοθετημένα στην ελληνική επικράτεια δικαιώματά τους.
Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει αμέτρητες «ΕΞΩΔΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ» αντιμετωπίσει, είναι αλήθεια ότι ήταν χαρακτηριστικό μιας άλλης εποχής, που νομίζαμε ότι είχε παρέλθει, αλλά όπως φαίνεται, κάποιοι νοσταλγούν πρακτικές από το παρελθόν.
Σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή προσπάθεια που μιλά για όρους «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης» βρίσκονται όσοι επιλέγουν ένα σκληρό και απάνθρωπο προφίλ και βλέπουν τους εργαζόμενους με το πλέγμα της απληστίας. Σε μια κοινωνία και σε μια Ευρώπη που θεσμοθετούνται όροι και προϋποθέσεις ανάπτυξης, οφείλουν οι όροι αυτοί να γίνονται σεβαστοί από όλους και κυρίως, από όσους καρπώνονται τα οφέλη αυτής της ανάπτυξης . Όπως φαίνεται όμως, κάποιοι επιλέγουν να έρθουν σε ρήξη με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και οραματίζονται μια νέα κατάσταση.
Θέλουμε να πιστεύουμε, ότι απέναντι σε αυτή την ιδιότυπη επίθεση σε συνδικάτο της χώρας μας, στα «νέα ήθη» που διακρίνουμε ότι προσπαθούν κάποιοι να θέσουν στο συνδικαλιστικό και εργασιακό τοπίο, θα βρούμε αρωγούς το υπουργείο, για να υπερασπιστούμε όλοι μαζί, ευρωπαϊκές, κοινωνικές, δημοκρατικές κατακτήσεις μας.
Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή, να ενημερώσουμε όσους δεν γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα, ότι η αντίσταση των συνδικάτων στη χώρα μας, ήταν πάντα στη πρώτη τη γραμμή και κυρίως για ότι αφορά τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι αλήθεια ότι κατέκτησαν δικαιώματα και υπερασπίστηκαν το δικαίωμα των εργαζομένων να περπατούν ορθοί, με πολλές θυσίες και αγώνες, αλλά δεν παραιτήθηκαν ποτέ από το καθήκον τους αυτό, ανοίγοντας πάντα δρόμους για το σύνολο της κοινωνίας, ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΠΡΑΤΤΟΥΝ
