<< Οι τουρίστες ταξιδεύουν για να συναντήσουν «άλλα μέρη». Για να ζήσουν νέες εμπειρίες, για να συναντήσουν νέες εικόνες. Ο βασικός παράγοντας στα ταξίδια τους, είναι το φυσικό περιβάλλον. Κανείς δεν μπορεί να εννοήσει ότι ένας ταξιδιώτης έρχεται στην Ελλάδα για να γευτεί την κουζίνα μας, και μετά να κλειστεί μέσα σε ένα κτήριο. Ο ταξιδιώτης στη χώρα μας, θα ζητήσει να δει το ηλιοβασίλεμα, να κολυμπήσει στην θάλασσα και να περπατήσει στα μονοπάτια μας. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχε λόγος να ταξιδέψει, σημειώνει ο πρόεδρος της FedHatta Λύσανδρος Τσιλίδης.
Και -ναι μεν- τίθεται θέμα ψυχαγωγίας και υγείας, αλλά υπάρχει και οικονομικό ζήτημα: ένα τρισεκατομμύριο δολάρια ετησίως από τον παγκόσμιο τουρισμό, κινείται από τον υπαίθριο τουρισμό, με βάση έρευνα του 2009 (Ecotourism, Principles and Practices, UK CABI Publ.). Δηλαδή το 1/5 του παγκόσμιου τουριστικού κεφαλαίου.
Πάνω από 45 δραστηριότητες πραγματοποιούνται στην φύση, και γύρω από αυτές έχουν κατασκευαστεί σύγχρονες εγκαταστάσεις (χιονοδρομικές πίστες, μαρίνες, ξενοδοχειακές μονάδες κ.ά). Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς την οικονομική σχέση μεταξύ ανθρώπου και περιβάλλοντος, η οποία απαιτεί και οι δύο πλευρές να κρατούν τους όρους της.
Οι μορφές τουρισμού στις οποίες επενδύει ο άνθρωπος, θα πρέπει να είναι στην θέση τους, ώστε να αποδίδουν. Ακόμη και οι εξειδικευμένες μορφές τουρισμού, όπως η παρατήρηση ζώων ή πτηνών, απαιτεί τα ζώα ή τα πτηνά, αν μη τί άλλο, να βρίσκονται στην θέση τους.
Η ευαισθητοποίηση λοιπόν ως προς την «διατήρηση του περιβάλλοντος» σε μια ανεκτή τουλάχιστον κατάσταση, δεν είναι ένα θέμα για εφήβους ή ακτιβιστές.
Φαίνεται να μην συνδέεται με το τουριστικό γίγνεσθαι η είδηση ότι τα αυτοκίνητα καθημερινά παρασύρουν και σκοτώνουν τις αρκούδες (θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι «δουλειά του Αρκτούρου»!), αλλά η ανάγκη ενισχυμένης περίφραξης στην Εγνατία Οδό, πραγματικά αφορά και τον τουρισμό.
Φαίνεται ότι το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη δεν είναι άμεσα σχετικό με τα τουριστικά γραφεία, και όμως είναι απόλυτα σχετικό, όπως και η κράτηση εισιτηρίων και η διαμονή σε ξενώνες κοντά σε χιονοδρομικά κέντρα.
Η καταστροφή κοραλλιογενών υφάλων φαίνεται να μην αφορά τα τουριστικά γραφεία, αλλά όταν μιλούμε για καταδυτικό τουρισμό, τα αφορά απολύτως.
Η παραδοσιακή «μεσογειακή κουζίνα» φαίνεται να είναι ένα brand-name από μόνο του, πώς όμως θα αποτελέσει έναν παράγοντα προσφοράς, εάν δεν τηρηθούν κανονισμοί για την εξασφάλιση των προϊόντων;
Ακόμη και οι επιπτώσεις από πυρκαγιές, που αλλοιώνουν την ισορροπία και την εικόνα περιοχών, ακόμη και αρχαιολογικών χώρων, όπως βιώσαμε πρόσφατα στις Μυκήνες, αποτελούν ένα δυσάρεστο στοιχείο για τα τουριστικά δεδομένα.
Το ίδιο το μοτίβο των «συνήθων παραγόντων» (όπως π.χ. τα καύσιμα που χρησιμοποιούνται στις αερομεταφορές, ή τις χερσαίες μεταφορές) αλλάζει, και μαζί με αυτό αλλάζουν και τα κόστη (φόροι καυσαερίων κ.ά.), και τα είδη των οχημάτων που διατίθενται. Όλα λοιπόν συνδέονται.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η επικοινωνία διεθνών φορέων (Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού, Unesco κ.ά.), έχουν εστιάσει στην προστασία, στην βιωσιμότητα, στην αγροτική ανάπτυξη, στην φύση. Αλλά δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός ότι ανάμεσα στις επιλογές των ταξιδιωτών παγκοσμίως, πρωτεύουσα θέση πια έχει η δραστηριότητα στην φύση, η ύπαιθρος…
Εάν δεν στραφούμε εγκαίρως στην κατανόηση του βασικού παράγοντα για την ζωή μας, για τον τουρισμό και για την οικονομία μας, η αδράνεια θα μας αναγκάσει να στραφούμε και μάλιστα με απόλυτο τρόπο.
Ο Τουρισμός δεν υπάρχει χωρίς τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει χωρίς την φύση. Δεν υπάρχει χωρίς την Γη.
Παρακαλούμε την Πολιτεία, να το κατανοήσει αυτό και να συμβάλει στο ουσιαστικό πρόβλημα της ζωής μας, δημιουργώντας άμεσες παρεμβάσεις και συνέργειες, σε κοινό μέτωπο με όσα Υπουργεία και φορείς σχετίζονται.
Οι ταξιδιωτικοί πράκτορες και οι διοργανωτές ταξιδίων, χρειάζονται την Γη για να δουλέψουν. Δεν μπορούν να δημιουργήσουν τουρισμό έξω από αυτήν. Δεν μπορούμε να μιλάμε για «οικονομία», και για «αριθμούς αφίξεων», του υπ’ αριθμ. 1 ισχυρότερου οικονομικού κλάδου της Ελλάδας, εάν δεν λάβουμε υπ’ όψιν μας τον ισχυρότερο παράγοντα που εξάγουμε: την ομορφιά της! >>
Η ευαισθητοποίηση λοιπόν ως προς την «διατήρηση του περιβάλλοντος» σε μια ανεκτή τουλάχιστον κατάσταση, δεν είναι ένα θέμα για εφήβους ή ακτιβιστές.
Φαίνεται να μην συνδέεται με το τουριστικό γίγνεσθαι η είδηση ότι τα αυτοκίνητα καθημερινά παρασύρουν και σκοτώνουν τις αρκούδες (θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι «δουλειά του Αρκτούρου»!), αλλά η ανάγκη ενισχυμένης περίφραξης στην Εγνατία Οδό, πραγματικά αφορά και τον τουρισμό.
Φαίνεται ότι το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη δεν είναι άμεσα σχετικό με τα τουριστικά γραφεία, και όμως είναι απόλυτα σχετικό, όπως και η κράτηση εισιτηρίων και η διαμονή σε ξενώνες κοντά σε χιονοδρομικά κέντρα.
Η καταστροφή κοραλλιογενών υφάλων φαίνεται να μην αφορά τα τουριστικά γραφεία, αλλά όταν μιλούμε για καταδυτικό τουρισμό, τα αφορά απολύτως.
Η παραδοσιακή «μεσογειακή κουζίνα» φαίνεται να είναι ένα brand-name από μόνο του, πώς όμως θα αποτελέσει έναν παράγοντα προσφοράς, εάν δεν τηρηθούν κανονισμοί για την εξασφάλιση των προϊόντων;
Ακόμη και οι επιπτώσεις από πυρκαγιές, που αλλοιώνουν την ισορροπία και την εικόνα περιοχών, ακόμη και αρχαιολογικών χώρων, όπως βιώσαμε πρόσφατα στις Μυκήνες, αποτελούν ένα δυσάρεστο στοιχείο για τα τουριστικά δεδομένα.
