Το 10% του παγκόσμιου ΑΕΠ ήταν ένα πραγματικό ποσοστό που μετρούσε ο Τουρισμός σε όλο τον πλανήτη, μέχρι τους πρώτους μήνες του 2019. Τώρα, κατά την διάρκεια της πανδημίας θα πρέπει να αξιολογήσουμε εκ νέου, όχι μόνον τους αριθμούς, αλλά και το περιεχόμενο της τουριστικής επικοινωνίας, ώστε να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο και το χαμένο έδαφος.
Η διεθνής καμπάνια έως τώρα βασιζόταν στην παρουσίαση προορισμών, αναδεικνύοντας τις ομορφιές και τις υποδομές κάθε τόπου, ώστε ο ταξιδιώτης, ως τελικός αποδέκτης, να εμπνευστεί, να νοσταλγήσει, να φανταστεί και να επιθυμήσει να ταξιδέψει.
Τώρα, όσο χαλαρώνουν τα μέτρα περιορισμού μεταξύ των χωρών, η προσοχή των ταξιδιωτών αλλάζει εστίαση. Οι άνθρωποι αισθάνονται περισσότερο τώρα την ανάγκη να ταξιδέψουν, ως αντιστάθμισμα στον αναγκαστικό εγκλεισμό. Είναι θέμα ψυχαγωγίας αλλά και ψυχικής ισορροπίας. Αλλά, τα δεδομένα δεν είναι τα ίδια.
Τα κοσμοπολίτικα κέντρα που συγκέντρωναν τον μεγαλύτερο αριθμό τουριστών, δεν μπορούν πια να αποτελέσουν την πρώτη επιλογή, ακριβώς λόγω της συγκέντρωσης μεγάλων αριθμών ανθρώπων. Τώρα η εστίαση θα πρέπει να γίνει προς νέους προορισμούς, αυτούς που θεωρούσαμε «λιγότερο επισκέψιμους», αλλά πάντα ικανούς να προσφέρουν δυνατές εμπειρίες ταξιδιού – είτε αναφερόμαστε στον εσωτερικό τουρισμό, είτε στον εισερχόμενο.
Πιθανόν γι’ αυτό ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού αφουγκράστηκε αυτή την ανάγκη, και προτείνει την ανάπτυξη του αγροτουρισμού.
Σε αυτή την μορφή Τουρισμού, που δεν είναι νέα αλλά δεν ήταν ποτέ αρκετά ανεπτυγμένη στην χώρα μας, μπορεί να βρίσκεται μια ανάσα για τον Τουρισμό της επόμενης μέρας στην Ελλάδα.
Το μοντέλο αυτό περιλαμβάνει όσα μπορεί κανείς να επιθυμήσει να λάβει από ένα ταξίδι για όλη την οικογένεια, ή μια φιλική παρέα, στην περίοδο που διανύουμε: μικρότεροι αριθμοί ανθρώπων, επαφή με τον παραδοσιακό τοπικό (και εθνικό) τρόπο ζωής και παραγωγής πρώτων υλών, τοπική (και εθνική) γαστρονομία, προσωπική συμμετοχή στην παραγωγή και διαμόρφωση του προϊόντος, δραστηριότητες στην φύση και άθληση – με λίγα λόγια, όλα αυτά από τα οποία μας απέκοψε ο περιορισμός της πανδημίας.
Έως τώρα, οι ταξιδιώτες που επέλεγαν αυτό το είδος ταξιδιού, ήταν νέοι από 25 έως 45 ετών, μέσης ή ανώτερης εκπαίδευσης, και κυρίως προέρχονταν από αστικά κέντρα. Μια εστιασμένη καμπάνια όμως, θα μπορούσε να διευρύνει τον κύκλο των ενδιαφερομένων, αρκεί να ληφθεί υπ’ όψιν η δυνατότητα της τοπικής κοινωνίας που θα δραστηριοποιηθεί σε αυτό το σχήμα.
Η τοπική γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή θα πρέπει να είναι επαρκής σε ποσότητα και ποιότητα, για να προβλεφθεί αφ’ ενός η επάρκεια υλικών, αφ’ ετέρου η αποφυγή ανατίμησης των προϊόντων. Προσοχή επίσης θα πρέπει να δοθεί και στην επάρκεια των εργατικών χεριών: αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρξουν κίνητρα, εκπαίδευση, επένδυση.
Ένα ακόμη θετικό αποτέλεσμα που προκύπτει από αυτή την μορφή τουρισμού, είναι η προστασία και διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος, καθώς αποτελεί βασικό παράγοντα. Η φύση αποτελεί το βασικό αξιοθέατο. Οι υποδομές εστίασης και διαμονής δεν απαιτούνται να είναι πολυτελών προδιαγραφών, και για τον λόγο αυτό δεν απαιτούνται επενδύσεις σε τέτοιου είδους υποδομές. Απαιτείται όμως σχεδιασμός στην παραγωγή των υλικών (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία κ.λπ.). Απαιτείται σχεδιασμός ως προς την συλλογική απασχόληση της τοπικής κοινωνίας με τον τουρισμό, και εκπαίδευση. Κάτι, το οποίο θα αποφέρει μεγάλα οφέλη στις τοπικές κοινωνίες.
Ο αγροτουρισμός στην Ελλάδα δεν κατάφερε να αναπτυχθεί, στα χρόνια που πέρασαν, κυρίως για λόγους προσδιορισμού. Η ορολογία δεν ξεκαθάρισε ποτέ, τόσο, ώστε η μορφή αυτή του τουρισμού να μας είναι ξεκάθαρη. Τα βασικά του συστατικά όμως τα διαθέτουμε ήδη για να τον εκκινήσουμε.
Για μια ακόμη φορά, ο συνενωτικός παράγοντας είναι η συνέργεια.
Είναι απαραίτητο η Πολιτεία να κατανοήσει, αρχικά, την σοβαρότητα του θέματος, αλλά και της ανάγκης επαναπροσδιορισμού του τουριστικού μας προϊόντος. Και εν συνεχεία, να δημιουργήσει μια αλυσίδα συνεργασίας μεταξύ συνεργαζόμενων Υπουργείων, για να δομηθεί μια ασφαλής βάση για την έναρξη αυτού του πολλά υποσχόμενου τουριστικού πλάνου.
Και, φτάνοντας στα τουριστικά γραφεία, η εκπαίδευση του τουριστικού πράκτορα στα νέα δεδομένα θα πρέπει να γίνει με ταχείς ρυθμούς. Υπάρχουν στοιχεία σε ένα τουριστικό πακέτο, τα οποία χρειάζονται γνώση και πρόβλεψη.
Εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας Τουρισμού, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας FedHATTA, Λύσανδρος Τσιλίδης, δήλωσε σχετικά:
«Είναι δεδομένη η αγωνία μας για την χρονική περίοδο που διανύουμε, αλλά προτιμούμε να την κάνουμε δημιουργική αγωνία, και όχι πανικό. Μελετούμε την τάση αυτή του θεματικού τουρισμού, και ήδη βρισκόμαστε σε έρευνα και συζητήσεις με αρμόδια Υπουργεία. Το επόμενο βήμα, θα είναι οι συγκεκριμένες προτάσεις προς τα μέλη των Ενώσεών μας, τα τουριστικά γραφεία της Ελλάδας. Θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την επόμενη μέρα του Τουρισμού με χαμόγελο, και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε γι’ αυτό. Σήμερα, μιλάμε για την Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού. Ας θυμηθούμε όλοι πόσο σημαντικό είναι το ταξίδι για την ζωή μας».
