Στην τελετή έναρξης της 2ης διοργάνωσης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόδας της Αθήνας, που πραγματοποιείται στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, απηύθυνε χαιρετισμό την Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου, η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνα Μενδώνη. Το Φεστιβάλ, το οποίο ολοκληρώνεται σήμερα, 16 Φεβρουαρίου, είναι ένα ανεξάρτητο γεγονός σε συνεχή διάλογο και συνεργασία με το διεθνές κύκλωμα φεστιβάλ κινηματογραφικών ταινιών, το οποίο έχει αναπτυχθεί σε περισσότερες από 40 χώρες σε όλο τον κόσμο. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει προβολές ταινιών, αφιερώματα, συζητήσεις και μάστερ, με στόχο να προσφέρει στο ελληνικό και διεθνές κοινό μια επισκόπηση των τελευταίων τάσεων και ιδεών, καθώς και να εντοπίσει και να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ τις συναρπαστικές βιομηχανίες της ταινίας και της μόδας. Το 2ο AthensFFF διοργανώνεται με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, του Δήμου Αθηναίων, της Ambasciata d ‘Italia ad Atene, της Tempo Forte και της Istituto Italiano di Cultura di Atene.
Ακολουθεί ο χαιρετισμός της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού:
«Η δεύτερη διοργάνωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ταινιών Μόδας, φέρνει και εφέτος στην Αθήνα, μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επιλογή ταινιών -περίπου 80- που αναφέρονται στα επιτεύγματα δύο σύγχρονων Τεχνών. Τόσο ο Κινηματογράφος, όσο και η Μόδα, είναι Τέχνες που συνδυάζουν την τεχνική και την αισθητική. Βασίζονται και οι δύο στην εικόνα. Και μάλιστα στην πιο δυνατή μορφή της. Υπό την έννοια αυτή καθίστανται και τα δύο μέλη και μέρη του σύγχρονου πολιτισμού. Και τα δύο αναφέρονται στην αντίληψη που έχουμε ή –αν θέλετε- που διαμορφώνουμε για τον κόσμο γύρω μας.
H Κοκό Σανέλ έλεγε ότι «η μόδα αλλάζει, αλλά το στυλ διαρκεί», ενώ ο Όρσον Γουέλς είχε πει «το στυλ είναι να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις να πεις και να μη δίνεις δεκάρα». Είναι οι απόψεις δυο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων, που δημιούργησαν εικόνες, ισχυρές εικόνες, και επηρέασαν τον κόσμο. Ο καθένας με τη δική του τέχνη και τη δική του προσωπικότητα. Σήμερα, η μόδα και ο κινηματογράφος περισσότερο από ποτέ άλλοτε, συμμετέχουν στον διάλογο για σημαντικά ζητήματα της εποχής, προκαλούν συζητήσεις, προβάλλουν θέσεις.
Η οπτικοποίηση της μόδας βασίζεται σε έναν μεγάλο βαθμό, στην καταγραφή και στη σύλληψη ενός αισθητικού περιβάλλοντος, το οποίο ωραιοποιεί ακόμη περισσότερο την εικόνα. Είναι ένα κεντρικό κομμάτι της μόδας και της αγοράς. Άλλωστε η δημιουργία ενός κόσμου επιθυμητού, πέρα από την καθημερινότητα, είναι αναπόσπαστο μέρος της λειτουργίας της μόδας και της σχέσης της με τους αποδέκτες της.
Πέρα από αυτό, βλέπουμε όλο και περισσότερα δείγματα φωνών, που θέτουν ζητήματα της εποχής της -της εκάστοτε εποχής- σήμερα της εποχής μας, ακόμη κι αν βρίσκονται στον στενό πυρήνα της βιομηχανίας της πολυτέλειας. Πριν λίγα χρόνια το ΜΕΤ στη Νέα Υόρκη τίμησε με μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση τον Versace. Πριν ένα χρόνο το Μουσείο V&A, στο Λονδίνο, φιλοξένησε μια μεγάλη έκθεση αφιερωμένη στον Dior. Η έκθεση εξέπεμψε αυτό που μόλις αναφέραμε. Άλλωστε αυτό καθ’ αυτό το γεγονός της διοργάνωσης μιας έκθεσης με αυτή την θεματική σε ένα κλασικό μουσείο αποδεικνύει την κρατούσα πλέον άποψη ότι η μόδα, όπως και ο κινηματογράφος, αποτελεί τεκμήριο με πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Η μόδα έκανε πάντα τις επαναστάσεις της. Όμως στις μέρες μας δείχνει να θέλει να έχει έναν πιο έντονο τέτοιο ρόλο. Μήπως θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον η διοργάνωση μιας ανάλογης έκθεσης σε ένα αρχαιολογικό μας Μουσείο; Θα απαντούσα θετικά.
Για παράδειγμα, η Μαρία Γκράτσια Κιούρι του οίκου Dior, άνοιξε μια πρόσφατη συλλογή με ένα t-shirt που έγραφε «Όλοι πρέπει να είμαστε φεμινιστές». Ο Αλεσάντρο Μικέλε του Gucci, θέτει διαρκώς ζητήματα ταυτότητας φύλου, αλλά και των δικαιωμάτων των γυναικών. «Το σώμα μου, επιλογή μου» έγραφε στην πλάτη, ένα κατά τα άλλα, απολύτως κλασικό ταγιέρ. Η Στέλλα Μακ Κάρτνεϊ και η Βίβιαν Γουέστγουντ, υποστηρίζουν σταθερά θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και του πώς τα αντιμετωπίζει η βιομηχανία της μόδας, ενώ ο Αμερικανός Κρίστιαν Σιριάνο είναι από τους πρώτους που έβγαλε στην πασαρέλα μοντέλα όλων των διαστάσεων.
Περισσότερο από ποτέ, η μόδα έχει κοινωνικό ρόλο και διατυπώνει πολιτικές απόψεις. Αναφέρεται στο περιβάλλον, στον ρόλο της γυναίκας, στο πώς επηρεάζουν τη ζωή μας τα social media. Από την εποχή των ατελιέ των couturier, περάσαμε στο pret-a-porter και τώρα πια στην περίοδο της fast fashion. Της γρήγορης μόδας, με την παραγωγή των πολλών εκατομμυρίων κομματιών, τους αμέτρητους κωδικούς, τις συλλογές που αλλάζουν κάθε λίγες εβδομάδες.
Είναι μια εντελώς διαφορετική εποχή. Η μόδα είναι πια κυρίως οικονομία και πρωταρχικός στόχος είναι η αύξηση των κερδών. Ποιο είναι το μερίδιο που έχει κάθε εταιρεία στην αγορά. Τι συνέπειες έχει όμως αυτό στο περιβάλλον, στην κλιματική αλλαγή, στην εκμετάλλευση των παιδιών; Ποιο είναι το ίδιο το περιβάλλον για τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους ανήλικους; Ποια είναι η ηθική της μόδας σε κάθε της δραστηριότητα; Είναι ερωτήματα που τα θέτουν οι ίδιοι οι άνθρωποι της μόδας και τα παρακολουθούν οι δημιουργοί του κινηματογράφου. Τόσο με τις εφευρετικές καμπάνιες, όσο και με ερευνητικά ντοκιμαντέρ.
Από την άλλη πλευρά, επειδή πρόκειται για έναν τομέα που ασχολείται με την ομορφιά, το Φεστιβάλ προβάλλει μια σειρά ταινιών όπου η καλαισθησία έχει τον πρώτο ρόλο. Με τις ομιλίες, τα masterclasses, τις συζητήσεις και όλες τις δράσεις του, το Athens Fashion Film Festival, είναι μια νέα διοργάνωση στην Αθήνα, που έχει σαφές στίγμα και στόχο.
Ελπίζω και εύχομαι το Athens Fashion Film Festival θα γίνει ένα σταθερό σημείο συνάντησης και διαλόγου για σχεδιαστές, κινηματογραφιστές, για ιστορικούς, κοινωνιολόγους, για όσους αγαπούν τις δύο αυτές Τέχνες, αλλά και για όσους μελετούν τις πολυεπίπεδες και πολυδιάστατες συνέπειες της βιομηχανίας της σύγχρονης μόδας.
Εύχομαι καλή επιτυχία και ένα δημιουργικό, συναρπαστικό τριήμερο».
