Καταχειροκροτήθηκε, τη Παρασκευή 11 Μαϊου, η τραγωδία του Σοφοκλή “Οιδίπους επί Κολωνώ” σε σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου, που παρουσιάστηκε στο κατάμεστο Αρχαίο θέατρο των Συρακουσών, στο πλαίσιο του 54ου Φεστιβάλ Συρακουσών του Ινστιτούτου Αρχαίου Δράματος “Inda”. 
Με τις τραγωδίες Ηρακλής του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Emma Dante, και, την επόμενη μέρα, Οιδίπους επί Κολωνώ του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου, άνοιξε τις πύλες του, στις 10 και 11 Μαϊου, το 54ο Φεστιβάλ Συρακουσών του Ινστιτούτου Αρχαίου Δράματος “Inda” στο Αρχαίο Θέατρο των Συρακουσών, οι οποίες όπως υπαγορεύει η παράδοση θα είναι στην σκηνή μέχρι τις 24 Ιουνίου και κατόπιν, από 29 Ιουνίου μέχρι τις 9 Ιουλίου θα δώσουν τη θέση τους στην αρχαία κωμωδία.
Την δεύτερη ημέρα του Φεστιβάλ Συρακουσών του Ινστιτούτου Αρχαίου Δράματος “Inda” η εντυπωσιακή παράσταση Οιδίπους επί Κολωνώ του Σοφοκλή που δημιούργησε ο σκηνοθέτης Γιάννης Κόκκος, προκάλεσε το ενθουσιώδες χειροκρότημα των θεατών καθώς και τα ιδιαιτέρως ευμενή σχόλια των Ιταλικών μέσων μαζικής ενημέρωσης τα οποία μιλούν για Θρίαμβο του κλασικισμού και τεράστια επιτυχία του Γιάννη Κόκκου και του Massimo De Francovich. Μαζί τους και η Roberta Caronia που παίζει την κόρη του Οιδίπποδα Αντιγόνη, επίσης στη σκηνή και οιSergio Mancinelli, Davide Sbrogiò, Eleonora De Luca, Sebastiano Lo Monaco, Stefano Santospago, Fabrizio Falco, Danilo Nigrelli.
Το σκηνικό αποτελείται από ένα μεγαλοπρεπές άγαλμα, με τα μάτια κλειστά που βρίσκεται στη μέση της σκηνής και ένα δάσος ως μεταφορά για τον εαυτό του Οιδίποδα που βρίσκει ειρηνικό τέλος μετά από μια φοβερή διαδρομή.
Αυτή η ίδια παραγωγή σε σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου, μετά το τέλος των παραστάσεων στις Συρακούσες, πρόκειται να παρουσιαστεί στα πλαίσια του Φεστιβάλ Επιδαύρου στην Επίδαυρο.
Ποιό είναι όμως το νόημα που θέλει να περάσει στο κοινό του ο Σοφοκλής;
Τι λέει ο Γιάννης Κόκκος;
Η τελευταία τραγωδία του Σοφοκλή είναι ένας διαλογισμός πάνω στο ανθρώπινο πεπρωμένο και, ταυτόχρονα, ένας ύμνος στην Αθήνα, την αγαπημένη του πόλη, σημειώνει ο Γιάννης Κόκκος.
Κουβαλώντας στους γέρικους ώμους του το βάρος τρομακτικών εγκλημάτων, κυνηγημένος από την πατρίδα του, τη Θήβα, ο Οιδίποδας φτάνει ως πρόσφυγας στον Κολωνό, συνοικία των Αθηνών, τόπο της τελευταίας του κατοικίας.
Οι θεοί τον έχουν καταδικάσει, οι θεοί τού έχουν υποδείξει τον τόπο της λύτρωσης.
Μίασμα ο ίδιος, γίνεται ο ήρωας-προστάτης της πόλης που τον υποδέχεται για λόγους ηθικής αλλά και συμφέροντος.
Τραγωδία για τα σύνορα, πραγματικά και μεταφυσικά, για το μυστήριο της ανθρώπινης ελευθερίας παρά την παντοδυναμία των θεών, για την ευθύνη, για τα γηρατειά, για την πολιτική διαχείριση της πόλης, ο Οιδίπους επί Κολωνώ είναι επίσης ένα χαμηλόφωνο ποίημα, ένα πνευματικό ταξίδι.
Από τις Συρακούσες στην Επίδαυρο, η παράστασή μας θα μεταφέρει τα βήματα του Οιδίποδα ως το ιερό δάσος των Ερινύων, όπου αποθεώνεται.
O Roberto Andò, καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Συρακουσών σημειώνει, για την παράσταση:
Στον Οιδίποδα επί Κολωνώ, μια τραγωδία για τα γηρατειά, ο Οιδίποδας επιλέγει τον Κολωνό σαν τόπο ανάπαυσής του, τόπο που θα στοιχειώσει ως πνεύμα, έχοντας προηγουμένως περιπλανηθεί ως αποδιοπομπαίος τράγος (Οιδίπους Τύραννος). Το τελευταίο έργο του Σοφοκλή αποτελεί ένα είδος πνευματικού τεκμηρίου: μας δείχνει έναν ολόκληρο πληθυσμό ανθρώπων στο χείλος της καταστροφής. Η τραγωδία αυτή αναστοχάζεται πάνω στα μεγάλα ζητήματα του ανθρώπου: το μυστήριο της ύπαρξης και τον θάνατο, τη σύγκρουση μεταξύ πολιτικής και θρησκευτικής ηθικής, τη σχέση ανάμεσα στην αντικειμενικότητα της ενοχής και την υποκειμενικότητα της τιμωρίας, το αναπόδραστο της μοίρας που καθορίζεται από πανίσχυρες δυνάμεις, την ευθραυστότητα της λογικής και της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Η Αθηνά αντιπροσωπεύει τις προαιώνιες αξίες, όπως είναι η φιλοξενία προς τους ικέτες, η αντίθεση προς τους αλαζόνες, ο σεβασμός προς τους νόμους, η λατρεία των θεών. Η τραγωδία κορυφώνεται με την τελική εξιλέωση του άνδρα που πρώτα ταπεινώθηκε και κατόπιν ανυψώθηκε στην τάξη του ήρωα. Ο Σοφοκλής μάς παραδίδει στίχους απίστευτης καθαρότητας, με πλέον χαρακτηριστικούς αυτούς της υπέροχης ποίησης του χορού, ο οποίος δοξάζει «την καλύτερη κατοικία του κόσμου, τον άδολο Κολωνό».
Είναι μεγάλη τιμή για μας να παρουσιάζουμε το έργο Οιδίπους επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία του καλλιτέχνη και κοσμοπολίτη διανοούμενου Γιάννη Κόκκου. Και μάλιστα στο Θέατρο της Επιδαύρου, ξεκινώντας μια συνεργασία πολύτιμη και σημαδιακή, εδραιωμένη στη γεωγραφία της ψυχής που αναδίδουν τα πέτρινα θέατρα της Σικελίας και της Ελλάδας.
Όπως έχει γράψει και ένας σπουδαίος σύγχρονος συγγραφέας: οι πολιτισμοί που παίρνουν το μέλλον τους στα σοβαρά έχουν σαν βασικό τους μέλημα να διαφυλάσσουν και να κληροδοτούν στους επόμενους την ομορφιά, το κάλλος.
Η παράσταση μετά το 54ο Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου των Συρακουσών (8 Μαΐου – 8 Ιουλίου) θα παρουσιαστεί, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου 17-18 Αυγούστου 2018, στο πλαίσιο το Φεστιβάλ Επιδαύρου.
Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
Λίγα λόγια για την υπόθεση
Στο τέλος της ζωής του, ο Οιδίποδας καταφεύγει στο ιερό της Αθηνάς στον Κολωνό. Κι ενώ ο χορός τον διώχνει, ο βασιλιάς Θησέας τού δίνει χάρη και του επιτρέπει να μείνει, τόσο επειδή είναι ικέτης, όσο και επειδή ο ξένος υπόσχεται να ανταποδώσει το καλό αν τον αφήσουν να πεθάνει εκεί.
Ο Κρέοντας καταφθάνει από τη Θήβα για να πάρει μαζί του τον Οιδίποδα, συναντά όμως την αντίσταση των Αθηναίων και του Θησέα. Στην Αθήνα καταφθάνει και ο Πολυνείκης, που ζητά από τον πατέρα του να πάρει το μέρος του στη διαμάχη με τον Ετεοκλή, ώστε εκείνος να επικρατήσει. Κι ενώ ο Οιδίποδας καταριέται τους δύο γιους του, ξεσπάει ο κεραυνός του Δία που δηλώνει πως το τέλος του έφτασε.
Ο Οιδίποδας προχωρά μαζί με τον Θησέα προς τον τόπο της ταφής του ευλογώντας την Αθήνα και τον Θησέα για το δώρο της φιλοξενίας που του χάρισε.
