Σε άρθρο της στην εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής» με τίτλο «Η Ρώμη δεν είναι πια Ρώμη», στις 19 Μαρτίου 2017, η Περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ότι το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης χρειάζεται ένα «νέο προωθητικό σχέδιο που πρέπει να εισαγάγει, με σεβασμό στις ευρωπαϊκές αξίες και με διασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης, μια νέα, δημοκρατικά νομιμοποιημένη, σχέση μεταξύ εθνικής και υπερεθνικής δομής, προς όφελος των πολιτών και όχι επιμέρους οικονομικών συμφερόντων».
Αποσπάσματα από το άρθρο της Περιφερειάρχη:
- «H Ρώμη δεν είναι πια στη Ρώμη: 60 χρόνια Ευρώπη και μετά;». Ο τίτλος της εκδήλωσης – συζήτησης που διοργανώνει, μαζί με άλλες ευρωπαϊκές «δεξαμενές σκέψης», το Ινστιτούτο Ντελόρ, στις 23 Μαρτίου, στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση, είναι από μόνος του ενδεικτικός της κατάστασης που βρίσκεται σήμερα το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: σε σταυροδρόμι, εν όψει κρίσιμων εξελίξεων.
- Η οικονομική κρίση αναδεικνύει όλες τις ενδογενείς αδυναμίες της Ευρωζώνης και παράλληλα, η εθνικιστική ακροδεξιά, βρίσκεται σε άνοδο. Η γενικευμένη κρίση ταυτότητας, που ακολούθησε την οικονομική κρίση, έχει πλέον αποκρυσταλλωθεί σε κρίση Δημοκρατίας.
- Σήμερα, η πολυεπίπεδη κρίση επιβάλλει μια διαπίστωση και μία πρόταση, καθοριστική για το μέλλον του εγχειρήματος που οραματίστηκαν οι Μονέ, Σουμάν, Σπινέλι, ντε Γκάσπερι και οι υπόλοιποι ιδρυτές πατέρες της ΕΟΚ. Η διαπίστωση σχετίζεται με το τριπλό έλλειμμα που χαρακτηρίζει σήμερα την ΕΕ. Έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης, έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας, έλλειμμα κοινού σχεδίου για το μέλλον.
- Πλέον τεχνοκρατικές λύσεις (…) είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Όχι λόγω έλλειψης καλών προθέσεων αλλά δομικής αδυναμίας να ανταποκριθούν στις πραγματικές ανάγκες των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Δηλαδή την κοινωνική σταθερότητα και τη συνοχή, την ανάπτυξη που δημιουργεί δουλειές, τη διασφάλιση αξιοπρεπούς μέλλοντος για τους νέους. Στόχους που οφείλουν να βρεθούν στο επίκεντρο ενός νέου Σχεδίου / Προτάγματος για την Ευρώπη, με έμφαση στις ανάγκες των πολιτών και το μέλλον των κοινωνιών.
- Και μπορεί το 2017 να μην είναι 1957, καθώς οι διεθνείς, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες έχουν ριζικά αλλάξει, ωστόσο το διακύβευμα παραμένει και σήμερα το ίδιο: ένα ευρωπαϊκό οικοδόμημα που θα λαμβάνει υπόψη του τις ανάγκες των πολιτών για ανάπτυξη, εργασία, ασφάλεια, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και που θα ακούει τη φωνή τους. Ένα οικοδόμημα από τους πολίτες, με τους πολίτες, για τους πολίτες. «Δεν ενώνουμε κράτη, ενώνουμε ανθρώπους», έγραφε ο Ζαν Μονέ.
