Την Πέμπτη 5 Ιουνίου, στις 20.00, το ξενοδοχείο Radisson BLU PARK HOTEL, ATHENS στα πλαίσια του αφιερώματος «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ» εγκαινίασε την έκθεση δύο μεγάλων Δασκάλων και τέως Πρυτάνεων της ΑΣΚΤ, του Δημοσθένη Κοκκινίδη και του Χρόνη Μπότσογλου.
Τα έργα του Δημοσθένη Κοκκινίδη προέρχονται από τη σειρά Διαμαρτυρίες (1974 -1981) ενώ του Χρόνη Μπότσογλου από την σειρά Αναφορές, την πιο πρόσφατη ενότητα που έχει δημιουργήσει ο καλλιτέχνης από το 2004 – 2013. Μαθητές και οι δύο του Γιάννη Μόραλη και ιδρυτικά μέλη της «Ομάδας Τέχνης Α’» (καλλιτεχνική ομάδα με πολιτικό χαρακτήρα) συνυπάρχουν για πρώτη φορά στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου με εντελώς διαφορετική γραφή ο καθένας.
Το Radisson Blu Park Hotel, Athens, συνεχίζει να παρουσιάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα το έργο καταξιωμένων Ελλήνων καλλιτεχνών με σκοπό την προβολή της Ελληνικής τέχνης τόσο στο εγχώριο κοινό όσο και στο ξένο που επισκέπτεται την χώρα μας. Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο, «Πολιτισμός-Τουρισμός», επιλέχθηκαν οι δύο αυτοί έλληνες καλλιτέχνες, από τους μεγαλύτερους του 2ου από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της γενιάς του ‘60 και του ’70 στην Ελλάδα.
Βιογραφικό, Δημοσθένης Κοκκινίδης
Εκπρόσωπος της γενιάς του εξήντα ο Δημοσθένης Κοκκινίδης και έχοντας ασχοληθεί όχι μόνο με την ζωγραφική αλλά και με τις εφαρμοσμένες τέχνες (σχεδιαστής εφαρμογής ζωγραφικής στο ύφασμα), έγινε γνωστός μαζί με την μισού του 20ού αιώνα και δύο σύζυγό του Πέπη Σβορώνου τις δεκαετίες του εξήντα και του εβδομήντα στις μητροπόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής.
Η γραφή του στις Διαμαρτυρίες (εμπνευσμένη από τις συνεχείς διαδηλώσεις κοινωνικού και πολιτικού ριζοσπαστισμού που κατέκλυζαν την Αθήνα από τη μεταπολίτευση και μετά) είναι ημιαφαιρετική πάνω σε επίπεδη χρωματική επιφάνεια. Τα γεωμετρικά σχήματα, κατακερματίζουν την ανθρώπινη μορφή ενώ οι φιγούρες, άλλοτε μοναχικές, άϋλες, αντικριστές ή εναγκαλισμένες εκρήγνυνται με τάση να διαλυθούν μέσα στο ίδιο τους το χρώμα. Τα σύμβολα της πολιτικής διαμαρτυρίας, όπως πανό, κοντάρια, μικρόφωνα, μεγάφωνα, χτίζουν 
έναν καλά ορθογωνισμένο και ορθολογικά οργανωμένο ζωγραφικό χώρο, όπου κυριαρχούν ως επί το πλείστον η ευθεία και ο κατακόρυφος άξονας δόμησης. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο άνθρωπος, είτε αυτός λειτουργεί ατομικά – με τη μορφή του ομιλητή μπροστά σε ένα μικρόφωνο – είτε συλλογικά – ομάδες ανθρώπων που προσπαθούν να οριοθετηθούν μέσα στη χαρακτηριστική τριλογία του μπλε, κόκκινου και κίτρινου φόντου που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης.
Βιογραφικό Χρόνης Μπότσογλου
Ο Χρόνης Μπότσογλου εκπρόσωπος της γενιάς του εβδομήντα, υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές». Έχει εκδώσει τα βιβλία «Ημερολόγια ταξίδια» (1994), «Ψευτοδοκίμια» (2000) και το «Χρώμα της Σπουδής»(2005) με κείμενα του σχετικά με την τέχνη καθώς και την ποιητική συλλογή «Σπουδή στο μαύρο» (1998). Η καλλιτεχνική του δραστηριότητα διακρίνεται από τη συνεχή και σταθερή αναζήτηση πάνω στην ανθρώπινη μορφή και ιδιαίτερα το γυμνό σώμα. Η αβεβαιότητα, η τρωτότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, ο κύκλος της ζωής και του θανάτου, ο φόβος της φθοράς, ο ρόλος της μνήμης, αλλά και η σχέση του έργου του με το ίδιο το παρελθόν και την ιστορία της τέχνης, αποτελούν κάποιους από τους καλλιτεχνικούς του προβληματισμούς.
Η ενότητα Αναφορές (2002-2013) καταγίνεται με τη δημιουργία «φανταστικών πορτρέτων» έξι καλλιτεχνών, του Βίνσεντ Βαν Γκογκ, του Γιαννούλη Χαλεπά, του Χαίμ Σουτίν, του Αλμπέρτο Τζιακομέτι, του Φράνσις Μπέικον και του Γιώργου Μπουζιάνη, οι οποίοι άσκησαν, όπως αναφέρει ο ίδιος, καθοριστική επίδραση στην καλλιτεχνική του σκέψη και το έργο του. Με αυτό τον τρόπο κάνει επίκληση και επιδιώκει ένα είδος πνευματικής επικοινωνίας/φανταστικής συνομιλίας με αυτούς τους έξι καλλιτεχνικούς μύθους. Με άξονα πάντα το ανθρώπινο σώμα που διατρέχει το σύνολο σχεδόν της καλλιτεχνικής του διαδρομής κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στη μνήμη, τον χρόνο, την φθορά και τον θάνατο. Το μεταφυσικό στοιχείο λειτουργεί παράλληλα με τη ρεαλιστική παράσταση. Η Τελετή (2004-2013) που παρουσιάζεται στην έκθεση και αποτελεί τμήμα της ευρύτερης ενότητας είναι ένα πολύπτυχο έργο που απεικονίζει τους έξι καλλιτέχνες να εκτείνουν τα χέρια τους πάνω στο τραπέζι. Η κατάθεση των χεριών αποτελεί μια μυστική τελετή και δηλώνει το κλείσιμο του βιολογικού τους κύκλου, την κατάθεση της πνευματικής τους κληρονομιάς.
