Η αγορά «στραγγίζει».. Το «ζεστό χρήμα» που κυκλοφορεί είναι περιορισμένο και ίσα που αρκεί για να καλύψει βασικές ανάγκες που ως επί το πλείστον έχουν να κάνουν με υποχρεώσεις είτε απέναντι στις ίδιες τις τράπεζες, είτε στην Εφορία ή τους ασφαλιστικούς φορείς.. Την ίδια ώρα, το φιλόδοξο πρόγραμμα που συνόδευε το περιβόητο μνημόνιο και είχε ως στόχο να απελευθερώσει τις υγιείς δυνάμεις της αγοράς με προφανή στόχο την ανάπτυξη, έχει «βαλτώσει», καθώς όπως αποδεικνύεται στην πράξη όλες οι μεταρρυθμίσεις ήταν μάλλον «επιδερμικές»..
Απόσπασμα του άρθρου “Άτολμα βήματα σε «στεγνή» αγορά”
του Βαγγέλη Δουράκη στην εφημερίδα Τravelling News Aπρίλιος 2011 και συνεχίζει το άρθρο
Τα νέα δάνεια δίνονται πια με το «σταγονόμετρο» και μόνον σε εταιρείες ή νοικοκυριά που τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θεωρούν πως είναι απολύτως ασφαλές να τα χορηγήσουν: Ουσιαστικά οι τράπεζες έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα διασφάλισης των παλαιών οφειλών τους αφού οι περισσότεροι αδυνατούν να τις εξοφλήσουν..
Μήνα με τον μήνα δίνονται ολοένα και λιγότερα δάνεια και είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας που δείχνουν ότι τον Φεβρουάριο που μας πέρασε υπήρξε οριακή περαιτέρω επιβράδυνση του ετήσιου ρυθμού ανόδου της συνολικής χρηματοδότησης του εγχώριου ιδιωτικού τομέα.
Ο συγκεκριμένος δείκτης διαμορφώθηκε σε -0,3%, από -0,2% τον Ιανουάριο και 0,0% το Δεκέμβριο του 2010.
Με «φόντο» μια «στεγνή» αγορά, η μετεξέλιξη της εγχώριας οικονομίας από ένα κρατικοδίαιτο σύστημα σε μια ελεύθερη αγορά είναι επιβεβλημένη.. Μόνον που αυτό πρέπει να γίνει βίαια μέσα στις χειρότερες συνθήκες και με το ελληνικό κράτος να αδυνατεί πια να δανείζεται ανεξέλεγκτα μόνον και μόνον για να συντηρεί έναν υπέρογκο δημόσιο τομέα και εταιρείες «δορυφόρους» που ζούσαν «στραγγίζοντας» τα κρατικά ταμεία..
Και όλα αυτά ενώ οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να εφαρμοστούν γίνονται με έναν τρόπο που προδίδει ατολμία: Ήδη το «καμπανάκι» το έχουν χτυπήσει όλοι οι διεθνείς οργανισμοί και φυσικά η «τρόϊκα» που ζητάει να «τρέξουν» οι μεταρρυθμίσεις..
Μέτρα – «ασπιρίνες»
«Θρυαλλίδα» για τη μεταστροφή αποτέλεσε το νομοσχέδιο για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και τα μέτρα-«ασπιρίνες» για την εξυγίανση των ΔΕΚΟ.
«Είμαστε απογοητευμένοι για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η κυβέρνηση το θέμα», δήλωσε πρόσφατα στέλεχος του εν Ελλάδι κλιμακίου της Κομισιόν, συμπληρώνοντας ότι πρακτικά τα κλειστά επαγγέλματα ΔΕΝ άνοιξαν. Η θέση τους απηχεί και την αντίληψη της αγοράς.
Στελέχη που παρακολούθησαν από κοντά την υπόθεση σημειώνουν ότι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων εξελίχθηκε σε φαρσοκωμωδία.
«Προσποιηθήκαμε αλλαγές, αντί να ανοίξουμε τα επαγγέλματα», λένε κάποιοι, σημειώνοντας ότι η περίπτωση του ανοίγματος των αγορών κατέδειξε πόσο δέσμιο των πελατειακών σχέσεων παραμένει το πολιτικό σύστημα.
Για να απελευθερωθούν οι αγορές απαιτούνται, σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, δύο απλά μέτρα: άρση των απαγορεύσεων ελεύθερης άσκησης του επαγγέλματος και κατάργηση των διοικητικά οριζόμενων ελάχιστων αμοιβών ή ελάχιστων περιθωρίων κέρδους.
«Η κυβέρνηση κατέθεσε ένα ολόκληρο νομοσχέδιο για να μην κάνει τίποτε σχεδόν από τα παραπάνω», σημειώνοντας ότι άφησε ανέγγιχτο το ελάχιστο περιθώριο κέρδους για τον φαρμακοποιό (35%), όπως και τις απαγορεύσεις για το άνοιγμα φαρμακείων ή δικηγορικών γραφείων σε περιοχές εκτός του οικείου δικηγορικού συλλόγου, στον οποίο είναι εγγεγραμμένος ο δικηγόρος.
Στην πράξη δεν καταργήθηκαν ούτε οι ελάχιστες αμοιβές για επαγγέλματα όπως των δικηγόρων ή των ορκωτών ελεγκτών. Ο νόμος καταργεί μεν την ελάχιστη αμοιβή για τους δικηγόρους, η φορολόγησή τους όμως θα διενεργείται βάσει ενδεικτικών ελάχιστων αμοιβών. «Ποιος θα λαμβάνει 80 ευρώ και θα φορολογείται για 100 ευρώ;», αναρωτιέται φοροτεχνικός.
Για τους δε ορκωτούς ελεγκτές το νομοσχέδιο, αντί να καταργήσει την ελάχιστη αμοιβή, αναπτύσσει σε οκτώ σελίδες(!) ένα πολυδαίδαλο σχέδιο υπολογισμού της.
Αλλά και η περιβόητη απελευθέρωση του κλειστού επαγγέλματος των φορτηγών, κάθε άλλο παρά απελευθέρωση ήταν στην πράξη…
